Kyrieleis

[p. 47]

Van de regen

Sluit de regen niet buiten,
die rilt aan het open raam.
Luister: hij fluistert de naam
die je schreef aan de ruiten.

Slechts jij en hij tesaam
weten de rune te duiden.
Als je hem buiten zult sluiten
zal hij in trage baan
langs de ruiten zonder geluid en
zonder aflaten gaan -

Daar is geen ontkomen aan
dit meedogenloos druipen:
een kleine, onderhuidse
kwelling, niet te ontgaan...

Sluit de regen niet buiten,
die murmelt aan het raam.