Kyrieleis

[p. 21]

De caryatide

Nacht in Zuid Frankrijk

Het bed wordt, oud en wijd,
door caryatiden geheven.
Mijn verwonderd tastende hand
volgt haar sierlijke lijn:
de rug soepel en rank,
de heupen welig gesneden
en, bloeiend uit arabesken,
de voeten, zoet en klein.

En als ik des nachts ontwaak,
en de maan mij heeft gevonden
- smalle zilveren bark
die de havens der sterren bevoer -
dan zijn ook zij ontwaakt,
en heffen zich uit mijn dromen,
haar teder torso stylerend
aan de gedweeë vloer.