Wat blijft komt nooit terug

[p. 18]

De drinker

Hij doodt de tijd - er zit niets anders op.
Geen hulp meer van de heupfles sterke drank
die in het water wordt gekeild,
met dop en al verzwolgen wordt.

Uitgedrukte peuken vóór 't ontbijt
brandmerken 't kastje naast het bed;
een plastic beker alka seltzer
bruist als champagne in de badcel.

Z'n lichaam werkt niet mee, de warme
blubber van de walvis die diep
de oceaan induikt, het gapend wit.
Het ettert om de haak. De lijn schiet strak.

(naar Robert Lowell, fragment)