Liederen voor den landman. Deel 1

[p. 60]

Op oudejaarsavond.

Stelt uw harte op uwe wegen. Hagg. I: 7^o.

Wijze: Zoet gezelschap.
Lodenstein.

Elk is op zijn wijz' verheugd.

De onberaaden losse jeugd

Schiet het oude jaar in 't nieuwe.

De aardworm brast, en zwelgt, en teert.

Schraaper telt de guldenstukken,

Daar zijn schat meê is vermeerd.

Ik heb geen vermaak daar in.

'k Wil met een' bedaarden zin

't Hart op mijne wegen stellen;

Denkeu aan mijn' weg en lot,

Hoe ik 't onder alles maakte,

Wat ik schuldig ben aan God.

[p. 61]

 

God heeft mij die jaar behoed.

 

En zijn trouw heeft mild gevoed

 

Huisgezin en vee en akker;

 

't Kwaade smartte niet te zeer;

 

'k Had verdiend de zwaarste rampen;

 

Hij verschoonde telkens weêr.

 

 

 

't Helder Euangelielicht

 

Leerde mij genade en pligt.

 

'k Mogt gerust en ongehinderd

 

In het huis des Heeren gaan,

 

En aldaar van Jesus hooren.

 

God heeft alles welgedaan.

 

 

 

Maar, hoe weinig is mijn geest

 

Dankbaar aan den Heer geweest!

 

Flaauw en ijverloos in 't bidden;

 

Wispeltuurig in geluk;

 

Steunende op mijn eigen krachten;

 

Wrevelig, of hard in druk.

 

 

 

Traagheid, koelheid ongeloof

 

Maakten vaak mijn harte doof

 

Voor de stem van 't Euangelie,

 

Ach! hoe weinig is mijn ziel

 

Nog gevorderd, onder 't voorregt,

 

Dat aan haar te beurte viel!

[p. 62]

 

o Hoe zal mijn harte nu,

 

Zegenrijke Ontfermer! U

 

Al uw trouw en gunst vergelden?

 

En zoo veel weldaadigheên,

 

Die Gij mij weêr hebt beweezen,

 

Boven deuken en gebeên?

 

 

 

Treed niet met mij in 't gerigt.

 

Sla Uw vriendlijk aangezigt

 

Op mij neêr, om Jesus wille,

 

Laat mij 't licht der lieve zon

 

Weêr in 't volgend jaar aanschouwen,

 

En U looven, Lichtenbron!