Liederen voor den landman. Deel 1

(1794)–Jan van Eijk– rechtenstatus



[pagina 18]
Op het dorsschen. Wiens wan in zijne hand is, en Hij zal zijn' dorschvloer doorzuiveren, en zijne tarwe in zijne schuure t'samenbrengen en zal het kaf met onuitblusschelijk vuur verbranden. Matth. III. v. 12.
Wijze: Zwijgt winden, gij stroomen. Voet. Sa! lustig, mijn Vrinden! Brengt bundelen aan, En slingert de vlegels Op 't springende graan! Ginds zuivert de wanner Het onkruid en kaf, Van 't zaad in zijn zeeve; Hoe vliegt het er af!
[pagina 19]
Straks steeken wij lustig De stoppels in brand; Zoo blijft 'er niet over, Dan asch op het land. Dan kunnen wij rusten, En droogen ons zweet, En danken voor 't goede, Dat God aan ons deed. Het dorsschen geeft voordeel, En stichting daar bij. - Deze aarde is Gods akker, Gods akkerwerk, wij. Gods kuegten, de zaaijers. Gods Woord is het zaad. Tot maaijers zijn de Englen Bestemd in Gods Raad. Op 't laatste der dagen, Eer alles bezwijk', Wordt eenmaal deze aarde Een' dorschvloer gelijk. En Jesus zal komen, En onkruid en kaf Doen branden met vlammen Van eeuwige straf.
[pagina 20]
Dan voert Hij de vroomen, Als zuiver gewin, Ter hemelsche Schuure, Door de Engelen in. Dan wijst Hij de boozen, Als kaf van de hand, Door vuur te verteeren, Dat nimmer verbrandt.