Sluier van Europa

[p. 31]

Anna Achmatovaaant.

In mannenschoenen staan
ze voor poorten van terreur,
de vrouwen. Ook jij hief

je hoofd voor een doek
met de kopie van
een moe gezicht. Maar
je zoon bleef achter,

hermetisch.

Jaren, zwart en mager,
klampen zich aan je vel,
zingen hun requiem.