Sluier van Europa

[p. 13]

Sluier van Europaaant.

Stervend
in ontelbare eilanden
van gelijk

werd jij geen Kreta,
leugenachtig paradijs
van ieder voor zich! Nu
ligt het lijk van Europa
-in duizend brokstukken-
te kijk.

O Zeus, gedenk je
volmaakte omarming
van beschavingen-
in de vrouw
die door een stier
werd bemind.

Laat mij haar sluier,
haar kind.