Louteringen

[p. 61]

Begroeting

Weer heb ik 't leven lief. Weer heb ik lief!
Als een die stil zijn armen heeft gewonden
Rondom een rank, blond meisje, vroom-naief,
Heb ik voor elk een innigen groet gevonden.

Weer heb ik 't leven lief! Zij die mij deerden,
En gaarne hoonden 't smartelijkst gemis,
Zacht groet ik hen, zooals mijn hart mij leerde,
En ied're groet is vol vergiffenis.

En 'k groet de aarde, 'k groet mijn kleine land,
Mijn dorp, de luchten, blauw en groot, daarboven,
De helle zon, de korens, 't allenkant,
De luide leeuwriks en de held're hoven.

En 'k groet de boomen en de kleurige weiden,
De bruine kreke en het rietgeruisch,
De wegen, die naar vuren verten leiden:
Ik groet een God-doorbloeid Heelal: mijn Huis!

Weer heb 'k leven lief. Weer heb ik lief!
'Lijk een die stil zijn armen heeft gewonden
Rondom een rank, blond meisje, vroom-naief,
Heb ik voor àl een innigen groet gevonden!