Louteringen

[p. 43]

Gestalten

[p. 45]

De bedelaar

Een avonddorp. Een schrompl'e beedlaar gaat
Den schemerweg. Wat stille blaren zwerven
Voor zijne voete' en om zijn grauw gelaat.
Teeder en traag, lijk een die eind'lijk derven
En kalm berusten kan,
Hangt ergens tusschen 't zwart getakte van
'n Schaamlen najaarsboom de oude dag te sterven.

De wind ruischt loom. De bedelaar blijft staan
En heft de vedel. Weeke klanken gaan
Langs grijze, wank'le huizemuren streelen...
't Spel zwijgt. Gebarsten bedelstem vraagt brood.
Een deur valt toe.

En huizen verder veêlen

Gaat weer het zoete wijsje van den dood.