Louteringen

[p. 14]

De roovers

Ze slopen in donkere hoopen
Uit verblindende steden vandaan -
De hemel stond, zeide men, open -
De nacht was zonder maan.

Ze kwamen nabij een heuvel,
Daarachter lag 't paradijs - -
Ze doken diep in elkander
Ze kropen diefsgewijs.

Toen heerschte één hartstocht'lijk en hijgend:
... Rijst ginds het blinkende Huis? -
Doch tot den top genaderd
Sprong fel op daar het morzelend kruis.

Ze deinsden in wilde verwarring.
Geen waagde zich voorbij
Die dood'lijke versperring...
Noch ik.... noch gij....