Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 206]

Leven

Groot en heerlijk is het, zich te verschenken
Zooals Gods Bronnen over stroomen,
Zooals het avondrood vloeit langs de vloeren
Des hemels, bloedend, stil, naar den nacht -,

Op te gaan, geheel, in den gang der sterren,
Zich te geven aan de donkere akkers der aarde,
Aan de menschen met de diepe oogen
En de handen, die als schalen zijn.

En dan is daar de Dag der Vervulling:
Onze monden stamelen liefde.
In reidans zingen de witte sterren.
De blauwe banieren des hemels wapperen.
Brandend seinen ons verre werelden,
En het hart wordt vol Heelal.

Gerhard Schumann