Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 95]

Helden dragen een volk

Groot, groot is het geslacht,
Dat heilig zijn akkers weet
Wijl, weerszijds den breeden stroom,
Zij koren baarden en zwaard.

Wee het Volk, dat nog nooit
Eigen bloed-offer bracht.

Vaag slechts gist het den God,
Hem, Die het ijzer beveelt.
Dat het in d' aardschoot rijp'
Als in de gronden het zaad.

Moeizaam wast er het erts -
Doch eens, na jaar en jaar,

Is de stonde nabij
Dat weer in 't golvende graan,
Naar Gods Wil en Gods Wet,
Vlammend het zwaard zich ons biedt.

Zoo wordt lichtstraal de roem,
Die aan de graven ontstijgt.

[p. 96]

 

Menschen komen en gaan.

 

Beelden kantlen in 't stof.

 

Namen verwischt het zand.

 

Vergetenheid woekert alom.-

 

 

 

Enkel de held draagt een Volk

 

Voor eeuwen en Eeuwigheid.

Martin Damsz