Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 24]

Duitsch wiegelied

Het is de wind,
De donkere wind van de zee, die daar
Aangaat... Hoor, o kind,
Hoe de golven zwaar
Breken op 't strand...

Aan de grenzen liggen soldaten.
Wit maskert de dood
Hun gezicht.
Leeggebloed en verraden
Wachten zij het Gericht.

Hun blikken staren staag
Naar de hooge sterren.
Hun droomen trekken
Verre
Voort met sterren en wind.

Hoor, o mijn kind!
De golven breken,
De golven spreken:
Jongen, zoo recht en zoo rein;
Gij alleen kunt de behoeder
Van het graf uwer vaderen zijn.

Ruth Storm