|
| |
| |
| |
Het CLI. harp-lied.
Davids Jongelingshap
Toon Belle Yris, of het 72. Harp-Lied.
MYnes lévens morgen-zonn',
Rijzende uit haar purpre kimmen,
En zoo verre en hoog aan 't klimmen,
Dat mijn kragt het lijden kon',
Trok Ik langs geber gte en heiden,
Met mijn herder-schuppe en tas',
Om het wollig vee te leiden
Naar het weeldrig klàver-gras:
2.[regelnummer]
Daar Ik aan een klàre vliet,
t' Wyl Ik voor de kudde waakte,
Wel een fluite of pijpje maakte,
Van een versch-gesnèden riet,
Om daar méde en onder 't gràzen,
Van myn schaapjes in'et groen,
Mijnen geest door 't lieflijk blàzen,
3.[regelnummer]
't Welk mijn herte, keer op keer,
Déde in zang-lust meer ontstéken,
Des Ik aan de wàter-béken,
Dikwils in de schaduw' né'er,
Aan een boompje zat en leunde,
De eene of de ander nieuwe wyz'
Speelde, dat'er 't bosch afdreunde,
Mynen God alleen ten prijs.
4.[regelnummer]
Die myn gulle en ronde borst
Zig zoodànig liet gevallen,
| |
| |
Dat Hy my riep van de stallen,
En verkoos tot oppervorst:
Bragt ten hoogsten top der eeren,
Hier op Sions berg en slot,
Om zyn erfdeel te regéren
Voor 't onnoozele schàpe-kot.
5.[regelnummer]
Dat, hoewel zyn af-gezant,
Mynen broeder eerst voor kòning
(Om zyn deftiger vertooning)
Groete (by hem zelfs) van 't land,
Als gewis daar toe verkooren,
Nog (wie hadde't ooit gelooft!)
Moest hy den gewyden hooren
My uitstorten òver 't hooft.
6.[regelnummer]
Want geen uitterlijken schijn,
Groot-of schoonheid, vleid Gods oogen,
Die dat meend is zeer bedrògen,
Trouwe zielen moeten 't zijn,
Daar voor staat zyn gunste ontslòten:
En dus wierd Ik onverwagt,
Teffens met een geest begòten,
Van verstand en moed en kragt.
7.[regelnummer]
Alzoo dat Ik my niet meer
Aan het wild gedierte steurde,
Dat wel-eer myn vee verscheurde,
Kwam'er felle leeuw of beer,
Om myn schaapjes weg te slépen,
'k hebbe 't schrik-dier metter hand,
By den baard en kop gegrépen,
En zoo né'ergeveld in 't zand.
8.[regelnummer]
Ja Ik voelde zulk een moed
My in herte en àdren stroomen,
Dat Ik zonder eens te schroomen,
Dien vermételen groote kamper,
Die by all' zyn Gòden zwoer,
En van Onzen sprak zoo scham per,
| |
| |
Flux in schild en aanzigt voer.
Trefte, dat hy viel ter aarde,
Waar op Ik met zijnen zwaarde,
Daar 't zyn gansche léger zag,
Hem den kop hebbe af geslàgen,
Zégen-pràlende onder 't spel,
Binnen Sàlems muur gedràgen,
Tot een vreugd voor Israél.
10.[regelnummer]
Tot een vreugd die 't herte trof,
Ziende Sions brave maagden,
Jonge vrouwen en bedaagden,
Zingen, reyen my tot lof:
Der Hebreeusche manschappy,
Ja ook zelf den kònink stelden,
De eersten eeren-trap voor my.
|
|
Auteursrechtvrij