|
| |
Het CXLVII. harp-lied.
Toon. Wat heeft den wreeden Armiaan.
EEn zuivre ziele en trouw gemoed;
Gedagtig aan 't veel-vuldig goed,
Aan 't goed van zynen God ontfangen,
Voeg herte en mond by snàren-spel,
Om God voor gunst-bewys te lòven,
3.[regelnummer]
En 't is wel billik, dat wy hem
Ontmoeten met een dankbre stem;
wy die nu Sàlem zien herbooren,
| |
| |
Uit asschen, puin en gruis,
En Wé'er betré'en als vooren,
4.[regelnummer]
Want Hy ontfangt in dézen kring,
Den moedeloozen zwerveling,
Van 't heidens volk her-om gedréven,
Daar God hem doet herléven
5.[regelnummer]
God, Die 't gespan dat om ons draaid,
Met Zilvre lampen digt bezaaid:
En teld, en noemt ze met haar nàmen,
Schoon 't oog daar in verdwaald,
Die is 't Die ons te zàmen,
6.[regelnummer]
God onzen Heer, wiens mògentheid
Wiens wyzheid, order en beleid,
Van geen verstand is na te spooren,
En Die elk billik vreest,
Bied egter gunstige ooren
7.[regelnummer]
Een geest, die met een diep ontzag
Zyn Godheid eerd, en door den dag,
Leeft voor zyn éven mensch ten besten,
Woond in de schaduw Gods,
Als in een sterke vesten,
8.[regelnummer]
Maar 't booze God vergéten volk
Zal Hy nog eens door zwaard en dolk,
En wel als ze op haar schoonste bloeyen,
Tot schande en schàde uit roeyen
9.[regelnummer]
Wel hef dan op! en speel en zing
Den Heer, by beurte-wisseling,
Een Zang waar in men kan bemerken,
| |
| |
(Op 't roemen van zyn werken)
10.[regelnummer]
Hy òvertrekt het blaauw gespan
Met duistre wolken, nu en dan,
Die zwanger zyn van eene zégen,
Daar 't kluitig veld na zugt,
Spruitjes geeft en vrugt.
11.[regelnummer]
Een zégen, die ook heide en beemd,
Zelf blijde ontfangt en graag in-neemd,
Daar óver dankelijk zaI roemen,
Met keur van geur en bloemen,
12.[regelnummer]
Het wild gedierte, en tamme vee,
Nu onder menschen hand gedwee,
Verzorgt en geeft Hy drank en voeder:
Hy spijst het Ràven-wulp,
13.[regelnummer]
Hy ziet van 't kleine juist niet af:
Nog agt geen ros van lugten draf,
En moedig op zyn blanke mànen,
14.[regelnummer]
Het zyn de léger-wàgens niet,
Nog pyl, of boog daar Hy op ziet,
Nog radde lé'en of sterke pézen,
Daar ménig moed op draagt,
Maar 't is een heilig wézen,
15.[regelnummer]
Wie regt op zyne pàden gaat,
En op zyn goedheid zig verlaat,
Die laat Hy nimmermeer verlégen:
| |
| |
Zoo hoog in eer gestégen,
16.[regelnummer]
Van Hem, uw' God opperheer,
Dus roem zyn dàden wyd en veer,
Want Hy is 't Die met vaste grendelen
Uw' veste en Poorten sluit,
En 's vyands moordse vendelen,
Met vréde kroont, uw pàlen vry
Van roovers maakt, geen trom doet hooren,
Die slaap en ruste stoord;
Hy brengt het weiten-kooren
18.[regelnummer]
Hy doet van bloemme uit 't édel graan,
En most, uw tàfels òverlà'en,
Om u te spijzen en te làven,
Op dat zig door 't gezigt
't Hert' ten hémel rigt'.
19.[regelnummer]
Ten hémel, die by ommekeer
Van zoet en zuur van tyd en wé'er,
Na zyn bevél van ouder eeuwen,
De veldend dé'e besneeuwen
20.[regelnummer]
Hy òverstrooit het kwynend gras
Met gryze ryp, een smeltbaar asch:
Hy legt de stroomen op den rugge
Zoo dat die als een brugge
21.[regelnummer]
En wéderom wanneer 't hem lust,
Hy laat de wind uit zoeter kust,
Verzeld met régen-vlàgen loeyen,
En doet zoo 't ys vergaan,
| |
| |
22.[regelnummer]
Dit alles geeft wel wisse blijk
Van Godheid, aan een ygelijk,
Daar elk na réden, voor moest buigen:
Mag door onwraakbre tuigen,
23.[regelnummer]
Want onzen God heeft eertyd, haar
All zyn gezetten, naakt en klaar
En als met gouden inkt beschréven,
Gehouden voor 't verstand,
24.[regelnummer]
Een voor-regt dat geen volk genoot,
Daar 't heidendom van is ontbloot,
Als die den wille Gods niet kennen,
G'lijk ze ons is uitgeleid,
Dus zy met mond en pennen,
|
|
Auteursrechtvrij