|
| |
| |
| |
Het CXLIII. harp-lied.
Toon. Repicava.
Ey! biedme een gunstig oor,
Myn 's herten zugten breek ten wolken door,
En dringe verder tot in 't heilig Choor:
O zégen-rijken àder! kom náder:
In 't goede en in 't kwaad'.
Op my af Heere! zoo als uit de Iuge,
En straf myn zonden niet na haar gerugt:
Toon innig méde-doogen,, want 't poogen
Vervolgen, trappen my als met de voet,
Zy rukken, plukken, scheuren me, als verwoed,
Met felle moorders handen,, en tanden:
| |
| |
Zoo dof en suffig, 't hert met vreeze omzet,
Daar 't bloed af stold en die zijn loop belet:
Maar als my d'oude tijden,, wé'er glijden
Ik strek vast herte en hand
Ten Hémel héne, als die van hitte brand,
En rijt en splijt als 't uit gedroogde land:
Ei! laat tog mijn begeeren, eens keeren
Vroeg voor het schémer-ligt,
Afstràlen van U heilig aangezigt,
Want mijne ziele kleeft aan U gansch digt.
Ag! òpen my die pàden,, geràden
Tot U, mijn God! en zoek'er schuiling by,
Ten einde op dat ik immer zéker zy:
Dus laat eens U behàgen,, mijn dàgen
| |
| |
O! Bron van heil en spoed,
Aanschouw mijn angst en bangheids vlam en gloed,
Verkwik me, laaf me, geef eens nieuwe moed,
Dat vwes naams gedugte,, gerugte,
Maar Help my uit 't nouw.
Kom, gryp mijn Vyand aan!
Op dat het blyke hoe hert'lyk toegedàan
Dat Gy my zyt: en doetze alle ondergàan,
Wie immer mijne zàke,, doorspràke,
|
|
Auteursrechtvrij