De koninklyke harp-liederen

[p. 423]

Het CXXII. harp-lie[d]

Toon. Laat treuren die treuren willen.

WEgh zugten! en droevig klàgen,

Mijn treuren is nu al gedaan:

Want Ik hoor buur en vriend en màgen

Tot my roepen, laat ons gaan!

Elk volge, wy gaan vast vooren,

VVy trekken we'er blijdelijk heen',

Na 's Heeren heiligdom en Chooren

Om zijn heuvel op te tre'en.

Wy zullen ons binnen wallen

Vermàken, en zien daar een Stad

Die in cieraad pronkt bòven allen,

En die óvervloeid van schat.

Die oude, zeer-verr'-vermaarde,

De Waereld allom nu bekend,

Daar Jacobs stam-huis ooit vergaarde,

Voor des Heeren heil'ge tent.

Daar zullen wy Gode danken,

Voor alle het ontfangene goed,

Alwaar geregte en vonnis-banken

Rust verschaffen by den spoed.

Gezégend zy Sàlems vesten!

Gezégend, all wie ze bewoond!

Een wensch'lijk lot valle hem te besten,

Wie maar Sàlem gunste toond.

Den wàren en vasten vréde,

Fonteine van alle geluk,

Houde eeuwig in uw poorten stéde!

Toegeslòten voor den druk.

[p. 424]

8.

Een ryken en zoeten régen,

 

Daal' néder op ù, en begiet'

 

Uw hof-paleizen met een zégen,

 

Die tot allen héne vliet.

9.

Maar waarom togh zyn de zinnen,

 

Zoo kragtig na Sàlem gewend?

 

't is om myn vrinden die daar binnen,

 

My als vrinden zyn bekend.

10.

Die regte, die lieve vrinden,

 

Myn vrinden niet enkel in 't bloed,

 

Maar die Ik en die my beminden,

 

Uit gelykheid van gemoed.

11.

Myn broeders en méde-looten,

 

Gebooren ùit Godlyken geest,

 

En teffens met my lot-genooten,

 

Van het waardigste offer-feest.

12.

Ja zéker, dat is de réden:

 

Dùs, Gode-dierwaardige schaar!

 

Wensch Ik ùit hert-genégenthéden,

 

Dat God eeùwig ù bewaar.

13.

Hy schenke ù dien vré'e, die nimmer

 

Zal worden gekreùkt of gesteùrd!

 

Hy zégen' dat gewyd getimmer,

 

Tot zyn dienst-werk ùit gekeurd.

14.

Dien verre-beroemden tempel!

 

Dat wonder! dat heerlyk vertrek,

 

Hy geef dat niemand vloer of drempel

 

Van zyn heilig Choor bevlekk.