De koninklyke harp-liederen

[p. 420]

CXX. harp-lied

Toon: Agh! liefsten God Ik kom tot U.

Toen druk en angstt en kommer, my

T' allen zyden óvervielen,

Toen riep Ik tot myn God, en Hy

Wende 't oor', ten trooste myner zielen.

Agh Heer! vvas 't vvoord, agh! dekme tog

Voor de valsche laster-monden:

En voor een tong, die vol bedrog,

Snédig is tot vuile slimme vonden.

Want vvat voor nut of lust, hadd't Gy

Ooit in 't listigh tonge-vleyen?

En vvat is uit bedriegery,

Voor myn ziel ten goede te verbeyen?

Geen pyl of schigt, 't zy door vvat kragt

Hy, van stàlen bòge of péze,

Vloog door de lugt, die onverwàgt,

Ooit zoo veel hert-kvvàlen wrogt als déze.

Ja schoon het vuur door vlamme en gloed,

Schend jenéver-bosch-vvoestynen;

Nog kan een gifse tong, 't gemoed

Met veel meer en Zvvaarder pynen pynen.

O my bedroefde! die myn tyd

Als by vvilde Tyger-dieren,

Nu dus in Kédars tenten slyt,

By die zoo verbasterde Arabieren.

Een volk, vervreemd van deugd en eer',

Trouvvelooze, kloek in listen,

Vol haat en nyd, en nergens meer

Toegeneigt, als om te mògen tvvisten.

[p. 421]

8.

Mijn ziele kwijnd, en Ik vergà,

 

Van by zulke steeds te wònen:

 

Die, hoe zeer Ik na vriendschap stà,

 

Altijd haar nog éven bitter toonen.

9.

Spréke Ik van Vré'e, zy ruste moê,

 

Zoeken 't eeuwig warre-àgren:

 

Zoo dat, Ik doe ook wat Ik doe,

 

Nimmer kan Ik land met haar bevàren.