De koninklyke harp-liederen
(1698)–Cornelis van Eeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 181]
| |
2.[regelnummer]
Is'er schepper, is'er maker,
Zoo van hémel als van aarde,
En die 't alles teelde en baarde?
Is'er een verstandig wàker,
Die 't aan goedheid scheeld nog magt,
Over 't menschelyk geslagt?
3.[regelnummer]
Maakt Hy keur in menschen dàden?
Geeft, en bind Hy haar aan wetten?
Plagt Hy daar ooit op te letten?
Hoe mag 't zyn dat Hy den kwàden
Hier zoo wel doet als den goên?
Ia te-met zal béter doen.
4.[regelnummer]
Bràve vorsten màken keuren,
Doen ze wel, die daar op agten,
Straffen, die ze niet betragten:
Daar men 't anders ziet gebeuren
Daar heeft (zoo maakt elk besluit)
Wyzheid, magt, of goedheid uit.
5.[regelnummer]
Nu, terwylze in volheid zwemmen,
Zulke, die de deugden hàten:
Nu ze zitten als verlàten,
Zulke, die haar togten temmen:
Zeg my tog, waar is een God,
Buiten 't wisselvallig lot?
6.[regelnummer]
Dat 's de tale van die géne
(Diep in 't herte en wel by monde)
Die van dwaaze onzuivren gronde,
Loss'lyk òver alles héne
Loopen, zonder goed gemerk,
Op Gods wyz-al wonder werk.
7.[regelnummer]
En in domme zorgeloosheid
Van de regte streek gedréven,
Tot een ongebonden léven,
Komt een opgezette boosheid,
Schopt de Godheid van 't altaar,
En plant hàren zétel daar.
8.[regelnummer]
Wie zal nu niet zonder schròmen
(Kan het maar verborgen blyven)
| |
[pagina 182]
| |
Alle grouwelykhê'en bedryven?
Deugd en ernst is afgenòmen,
Dertele boertery wind veld,
Die 't vast all' op schroeven steld.
9.[regelnummer]
God, van bòven uit de wolken,
Zag op Adams na-geslagten,
En door-oogde haar hert-gedagten:
Of in zulk een magt van volken,
Eenig mensche wézen mogt,
Die naar Hem van herten zogt.
10.[regelnummer]
Maar helaas! 't was zoo vervallen,
Zoo bedorven, dat een yder,
Dag by dag en langs hoe wyder,
Van Hem week, zoo dat van allen,
Niet een enkel óver bleef,
Die nog eenig goed bedreef.
11.[regelnummer]
Dies Hy met ontstéken tooren
Roept en vraagt als die verwonderd
Met een heersche stemme donderd,
Uit zyn ontoegangbre Chooren,
Van zyn troon en op haar af,
Tot een voor-boô van de straff'.
12.[regelnummer]
Ben Ik dan gansch uitter herten
By die booze, als uit hàre oogen?
Datze zoo vermétel poogen,
Om myn volk, door last en smerten,
Te doen kwynen en vergaan,
Ja, als brood in 't lyf te slaan?
13.[regelnummer]
Geen van haar wil My erkennen
Nog in danken, nog gebéden,
Nog in offer-plegtighéden:
Maar Ik zal 't haar wel ontwennen:
'k Zalze in eenen oogenblik,
Treffen met een doodsen schrik.
14.[regelnummer]
'k Zal die onversaagde reuzen
(Rust Myn volk! slegts binne wallen)
In haar tenten òvervallen,
Slaan, vertré'en, de beenen kneuzen,
| |
[pagina 183]
| |
Dryvenze all met schande weg,
Redden u zoo van 't belegg.
15.[regelnummer]
Dus de Heer, van dat verdwaalde
Gruw'lyk volk (al-lang verwézen)
Maar: wàre eens die zonn' gerézen!
Dat zyn gunste uit Sion straalde,
Ginder heen daar Jacob zugt,
Verr' van huis in vreemde lugt.
16.[regelnummer]
Kondenze uit die boeye eens wringen,
Die haar nu nog houd gevangen,
Agh! met wat gezwinde gangen,
Zoudenze (onder spel en zingen)
Wéderkeeren, bly van geest,
Sàlem in, en houden feest.
|
|