De koninklyke harp-liederen

Het XVI. harp-lied.

Toon Lustig, schoon en uitgelézen.

OVervloed in gunste-panden,
Van U Heer! aan my gedaan,

[p. 43]

 

Doet myn lust tot lof ontbranden:

 

Maar Ik blyf bekommerd staan,

 

Hoe Ik waardig stem en snàren,

 

Voor den troon

 

Vau Uw Majesteit zal pàren,

 

Hoog in toon.

2.

Egter, geeft het wel-beschouwen,

 

Van all' 't heyl dat uit U vloot,

 

't Herte een néderig vast vertrouwen

 

En de tong dit éêl kleniood.

 

O Myn God! om uw' bescherming,

 

Smeeke ik Dy,

 

Rustende vast op de erberming,

 

Over my.

3.

Daar myn ziele U voor zal pryzen:

 

Heere! hoewel Ik zéker weet,

 

Dat myn dank-of dienst-bewyzen,

 

(Nu of ooit aen U besteet)

 

Uw geluk niets kan vergrooten,

 

Nog de waard'

 

Van de gunst van U genooten,

 

Evenaard.

4.

Ja, schoon Ik mijn huis en hàve,

 

Kroon en troon en ryk verliet,

 

Lyf en ziel ten offer gáve,

 

't Geeft aan uw'hoe-grootheid niet:

 

Maar 't Wyl Die geen maat nog pàlen

 

Kend nog heeft,

 

Zal myn dank-zugt laeger dàlen

 

Als Gy zweeft.

5.

Ik zal my vast aangewennen,

 

Alle Uw' vrienden wel te doen:

 

Die voor myne vrienden kennen:

 

En my blyde en willig spoên,

 

Omze trouw'lyk t' onderstutten,

 

En den slag

 

Die haar dreigt, zelf af te schutten,

 

Waar Ik mag.

[p. 44]

6.

Maar wee? wee dien goddeloozen,

 

Woesten en verdwaasden hoop!

 

Die haar vreemde Goôn verkoozen,

 

En volduuren in dien loop,

 

Zonder haar te làten stuiten:

 

Leed en spyt,

 

Vloeid haar toe, en daar méê sluiten

 

Zy haar tyd.

7.

'k Wil my daarom nooit vermengen,

 

Met dat volk, of ooit met haar,

 

Eenig bloed van beesten plengen,

 

Om zoo te off'ren op 't altaar,

 

Ia! Ik zoud 't my zelver schàmen

 

Als men vond,

 

Haar met-regt-vervloekte nàmen.

 

In myn mond.

8,

Want Gy Heer! Gy zyt myn erve,

 

En myn volle kroes van heil:

 

Die my (waar ik immer zwerve)

 

Leid en maakt myn pàden veil:

 

Uit wiens hand geluk en zégen

 

t'My-waard vloeid:

 

Even als een zòmer-régen

 

't Veld besproeid.

9.

Want in 't beste land van allen

 

Is my 't alderéêlste deel,

 

Nu ten lòte toegevallen:

 

En dat vuld mijn ziel geheel,

 

(Als Ik regt daar aan gedenke)

 

Met geneugt.

 

Zulx Ik swemme en schier verdrenke

 

In die vreugd.

10.

'k Suffe van verwonderingen!

 

Overleggende, wat Gy,

 

In zoo wenschelyke dingen,

 

Door uw' wysheid wrogt in my.

 

Gy die my koomt leeren, stieren,

 

En myn Geest,

[p. 45]

 

Ooit in't dïepste myner nieren

 

Onderweest.

11.

'k Hebbe U Heer! des alle dàge,

 

Voor myn innig ziel-gezigt:

 

Zoo klaar als of Ik U záge,

 

By 'tschoon helder middag-ligt.

 

Gy myn God! Gy trouwe wagter!

 

Gy zyt my,

 

Zoo van vooren als van agter,

 

Digt en by.

12.

Ia Ik voele een kragt die 't herte

 

Treft, en roerd zyn diepsten grond,

 

Die my troost en weert de smerte,

 

Der voorheen-bedréven - zond,

 

Zulx nu wéder merg en beenen,

 

Geest en lust,

 

Groeyen, bIoeyen als voor henen,

 

Zeer gerust.

13.

Want Gy zult nooit konnen lyden,

 

Dat myn ziele als dood, in 't graf

 

Blyven zal in alle tydén,

 

O neen! dat waar veel te straf.

 

Verre af dat die booze wormen,

 

Nog daar in,

 

Zouden 't lyf Uws vriends bestormen

 

Met gewin.

13.

Maar Gy zult die banden slàken,

 

En 't geweld van helle en dood:

 

En my rukken uyt haar kàken

 

Daar zy my gansch in besloot,

 

't Veilig pad ten leven bànen,

 

Van der aard,

 

Uit dit droevig dal der trànen,

 

Hémel-waard.

15.

Daar men (met vergòde stemmen,

 

(Zingende uwes Godheyds lof)

 

Zal in weelde baên, ja zwemmen

 

In een zée van vreugden stoff:

 

Voor uw'aangezigt, vol wellust,

[p. 46]

 

In Uw' ryk,

 

Lustig léven zonder kwellust,

 

Eeuwiglyk.