|
| |
| |
| |
Het IX harp-lied.
Toon, O grootheid van Gods liefde!
Hoe nutbaar Heere! en zoet
Myn ziel verwonderd haar,
Als Ik 'er 't ooge eens maar
2.[regelnummer]
Ik voele inwendig 't hert
Van gulle vreugde springen.
Den geest geheel ontwerd,
Wil mond en tonge dwingen,
Myn speel-en-psalter-tuig
Vol angst en schrik, nu gy
Hem doet de vlagge stryken,
Voor-vlugtig, snelder vlugt,
Als ooit voor 't zonne-ligt,
Zelf by der hand gegrepen,
Gedaan, toe 'k zat benépen.
| |
| |
En vlegt mijn hooft een kroon.
5.[regelnummer]
Gy treft het heydens volk
En dryft ze voor my hénen,
Slaat spietze en zwaard en dolk,
Aan stukken voor haar schénen.
Slegts roofs-en moord-gezind,
Maalt gy tot stof en gruis;
En strooit het in de wind.
6.[regelnummer]
Wel boozwigt, hoe zoo trots
Op de ydele gunst des lots,
Hoe zoo verhit opschenden!
Hoe rooft gy dus en brand,
Als die geen gissing maakt
Van Dîe 't heel-al bewaakt.
7.[regelnummer]
Die hand, dîe 't heylig regt
En hem die 't làgen légt,
In schild en aenzigt vàren.
Zoo gruwelijk woed en woeld,
Uw' Goddeloos oog-wit wel
Getreft, daar op gy doeld?
Zal nooit zyn volk vergéten,
Hy, regter Die in 't hoog,
Ryks staf en scepter voerd,
VVil de appel van zyn oog
| |
| |
Een toevlugt, daar men t'hans,
Kan alle kwaad verduuren,
Ja zelfs het quaadste kwaad,
Die met haar zeissen slaat,
En schigten schiet en stoot.
Op 't eeuwig Al-vermogen!
VVant als men 't regt beschouwd
Nooit zagmen dat een ziel
Die God en deugd aanhing,
Die stad, dat Vorstelyk slot,
Ter woonste is toegevallen:
Die stad, van alle ste'ên,
De kroon, het puik, de bloem:
Want weldaad lang voorheen,
Verpligt u tot dien roem.
12.[regelnummer]
Roem, die een trouw gemoed
God, die 't onnoozel bloed
Te wréken plagt aan 't léven,
Van die zyn erfdeel plaagt.
Dien God, Die hulpe-reed,
Het oor leend, aan die klaagt
Gy ziet vast kéle en káken
Van moord en laster bràken.
Van liefde uit, die 't geweld
Gansch uit uw' pàlen band
| |
| |
14.[regelnummer]
Zoo kryg Ik daar uit stoff'
By stoff', om u te pryzen.
Doen hoog en hooger ryzen
Als Jacobs gansche kroost,
Bevind, uyt west en oost.
Maar de eygen kuil die zy
In 't net voor my gespreîd,
Dus kryg ik moed in 't hert.
Ja klinkt door alle landen,
Op 't schàteren van de faam,
Om 't regt, Heer! uwer handen,
Zoo trots op eigen kragt,
Dat ylingz, elk ten spot,
Met regt ook word dat boos,
De ramp ten prooy gegéven.
Word d'eeuwig-duyster hell'
18,[regelnummer]
Maar die in 't laege leeft
Ia naauwelyk voedzel heeft
Dat hy den honger stille,
| |
| |
En hoe 't hem hier mogt gaan,
Zal wisselen, kort na dézen,
20.[regelnummer]
Toon eenmaal 't heidendom
De kragt van uw' gerigte.
Treft ze aan, op dat ze stom
Staan voor uw' aangezigte,
Ons tot een vreugdig lot,
Naa zoo veel smaad en pyn.
|
|
Auteursrechtvrij