De koninklyke harp-liederen

[p. 17]

Het VII. harp-lied

Toon. Daar viel een Hemels douwe.

MYn God! in vast vertrouwen

Bidde Ik, dat gy my red:

Uit all' myn herts-benouwen,

En uyt myn vyands net:

Op dat myn ziel (verslàgen

En innerlyk gewond)

Niet valle in zyne làgen,

Als in der leeuwen mond.

Ik dobber op de golven,

Van 't wisselvallig lot.

Den bloed raad van de wolven,

Is vast by een gerot.

Ik zie, waar Ik my wende,

Nog ópening, nog raad.

Ontwyke Ik de eene ellende,

My dreigt een ander kwaad.

't Is klaar hoe véle en vremde

Vervloekte grouwlykheên,

(Hoe wel nooit-toe-gestemde)

My worden opgestreên:

Daar Ik geen mensch, die néven

My, rust beminde en vrêé,

Voordagtelyk myn léven,

Ooit smaad of hinder dêé.

Ja 'k hebbe zelf door voorspraak,

Vry en by 't lyf bewaard,

Hem, die my zonder oorzaak,

Met vuur vervolgde en zwaard.

[p. 18]

 

Is 't anders Heer! zoo laatze

 

My nagaan waar het zy,

 

En geef den boozen plaatze

 

Te heerschen óver my.

5.

Laat hem myn kroon en eere,

 

En alle glans van 'thof

 

Vertréden, datze keere

 

En dàle neêr in 't stof:

 

Tog nu Gy myne pàden

 

Nà 't beste vind geneigt,

 

Zoo schut en weer de kwàden,

 

Mij van partij gedreigt.

6.

Maar slà gestrenger oogen

 

Op myn verdrukkers neêr:

 

Die all' myn aanzien poogen

 

Te ontluisteren, O Heer!

 

Den stand van myne zàken

 

Roept luider kélen help!

 

O ryz' dan! om te waken,

 

Eer 't kwaad mij òverstelp'.

7.

Styg eenmaal voor de volken,

 

Als op den regter-stoel,

 

En zie, van uit de wolcken,

 

Dit woest en dom gewoel.

 

Laat uw genàden-vierschaar

 

Van daar, een vonnisspraak

 

(Den vròmen troost-en dierbaar)

 

Doen, òver mijne zaak

8.

Want Ik, van uw' gerigte,

 

Wagt niet als myn geluk:

 

Wyl' 't hert my nooyt betigte

 

Van eenig euvel-stuk.

 

Geen knàgende gewisse

 

Ontrust een trouw gemoed,

 

Heeft uw' vergiffenisse

 

Voorléden schuld geboet.

9.

Geef Heere! dat de boozheid

 

Neem langs hoe meerder af:

 

En alle goddeloozheid

[p. 19]

 

Daal met de booze in 't graf:

 

Op dat de vròme in vréde,

 

Voor u léve en met vreugd,

 

Verstand en kragt bestéde,

 

In de onvervalste deugd.

10.

Want Gy proeft herte en nieren,

 

Ten diepsten door en door:

 

En of men zig laat stieren

 

Van u, in 't zàlig spoor.

 

Genàdig en vol trouwe

 

Zyt gy, elk die u vreest,

 

Dus Ik my by u houwe,

 

Bewaard na lyf en geest.

11.

Maar éven zoo goed-aardig

 

Als gy de vróme zyt,

 

Zoo streng en zoo regtvaardig

 

Waart gy de booze altyd,

 

Ja, Gy woed alle dàge

 

Op 't eene of 't ander land:

 

Geen plàge wagt de plàge,

 

Daar uwen tooren brand.

12.

En als men onderwylen,

 

Niet op uwe stemme let,

 

Zoo leggen zwaard en pylen,

 

Gereed en scherp gewet.

 

Den bòge spand, de péze

 

Trekt Gy vast in en mikt:

 

En wee hem! die voor déze

 

Bedreyging nimmer schrikt.

13.

Gy laat uw' doodse schigten

 

Afsnorren door de lugt,

 

Die léden en gewrigten,

 

Doorbooren metter vlugt.

 

Zoo zult Gy die tyrannen

 

In gramschap tégengaan,

 

Verjagen en verbannen,

 

Te pletter néderslaan.

14.

't Is waar, zy trêen hoe langer

 

Hoe verder buiten 't pad:

[p. 20]

 

Van boosheid vol en zwanger,

 

Roofgierig, nimmer-zat,

 

Door-dronken van de leugen,

 

Broênze eeuwig twist en haat.

 

(Bewys van niet te deugen,

 

Als tot een anders kwaad.)

15,

Maar of ze kuilen gràven,

 

Den vrómen tot een val,

 

Ik zie haar loopen, dràven,

 

En hoe 't nog einden zal.

 

Ik zie ze nog eer lange

 

(Zoo vast vertrouw Ik God)

 

In eygen strik verhangen,

 

En dus haar kragt geknot.

16,

't Werk zal zyn Meester loonen

 

(Zoo gaat het in 't gemeen)

 

En d'eygen kruin bekroonen,

 

Met self-geworpen steen;

 

Daar Ik Hem voor zal lòven,

 

Die 't ongeval van my

 

Gewend heeft, en geschòven

 

Op 't hooft van myn party.

17.

Ik zal dank-willig knielen,

 

Op zyne voet-schabell',

 

Van gronde myner zielen,

 

Met harp-en-luyte-spel,

 

Viòle-en-Citer-snàren,

 

Met helder keel-geluid,

 

Myns Heeren lof doen vàren.

 

Tot alle volken uyt.