Jeugd-verzen

[p. 119]

XLIX
De Boeteling

Ik slof wat oover de aarde heen,
van Oost naar West, alléén - alléén -
en moet nog tusschen-beyen
wat stilstaan, om te schreyen -

Ik ben een oude pionier,
een sjoofel, afgemarteld dier
en alles scheen om niet - om niet -
Zoo klonk het oude lied.

Waar zijt gij, lieve Heiland dan?
U roept een eenzaam, somber man -
Hij durft van U niet vergen
dat gij hem zult herbergen -

Bij niemand vraagt hij onderdak,
hem drukt een al te pijnlijk pak -
Wat gruuwel is hem dan gebeurd?
Zijn ziel heeft hij in twee gescheurd.

Met eigen hand - met eigen hand -
heeft hij zijn schoonste schat verbrand.
Nu sloft hij, poover boeteling,
gefolterd door herinnering -

Hij heeft genoeg geleeden -
O Jezus! geef hem vreede.

Maart 1926.