Jeugd-verzen

[p. 103]

XXXVI

IV

Hij is geen Dichter, die niet meede leeft
met lijden en verlangen van het Volk,
die zich niet weet hun leider en hun tolk,
die voor hun kwaad enkel verachting heeft.
Des Dichters woord zij als de donder-wolk
waaruit de zeegenende reegen zweeft,
en scherp en zuiver als een blanke dolk
die hun de banden klieft en vrijheid geeft.

Zij schijnen blind verzot op geld en macht,
maar uit des Dichters mond spreekt hun verlangen
naar eedler goed, en door zijn liefde-kracht
verlicht hij hunnen weg met heldre zangen.