Grassprietjes (onder ps. Cornelis Paradijs)

[p. 73]

O tempora!

O Piëteit!

Van vroeger tijd,

Hoever zijt gij te zoeken!

Der vaad'ren deugd ging naar de maan,
Der vaad'ren dichtkunst van de baan

Voor vreemde zwadder-boeken!

Ach! Helmers dood!

En Poot niet groot!

Is 't niet om bij te huilen?

Dit jong geslacht zou, als het kon,
Den blanken, marm'ren pantalon

Van Tollens zelf bevuilen!

Ik doe mijn best

Net als de rest

Van stichtende poëten,

Ik dichtte met mijn hartebloed,
En nu durft mij dat addrenbroed

Een grappenmaker heeten!

Den lieven Heer

Bewees ik eer

Met zangen vroom en vaardig-

Ik sprak van deugd en godsdienstzin,
Van kristenvreugd en kristenmin!

Helaas!-men vond mij aardig!!!

Mijn vaderland,

Den Huwlijksband

Prees ik met al mijn krachten.

'k Zong van ons dierbaar Vorstenhuis,
Van 't lief en leed in eigen kluis-

En Neêrland, Neêrland lachte!!!

[p. 74]

 

Ween! Holland, ween!

 

Waar moet dat heen?!

 

Mijn volk, gij zijt verkouden!

 

Wis loopt de wereld op haar end,

 

Als echte vroomheid wordt miskend

 

En voor een grap gehouden!

 

 

 

Vermolm! mijn lier!

 

Geen dichtervier

 

Zal meer mijn borst ontstijgen.

 

Strooit, vrome barden, dan niet meer

 

Uw paarlen voor die zwijnen neer,

 

Komt! laat ons nu maar zwijgen!