Grassprietjes (onder ps. Cornelis Paradijs)

(1984)–Frederik van Eeden– rechtenstatus



[pagina 70]
Het gevallen meisjeGa naar voetnoot* Gevallen, ja, gevallen, Gevallen en veracht! Doch weet ge, zonder mallen, Wat de arme daartoe bracht? Nu loopt ze langs de straten En kent geen uur van vreugd, Sinds ééns zij heeft verlaten God en het pad der deugd. Doch wilt haar nu niet smaden- Wie bracht haar in verdriet? Een man heeft haar verraden, Toen hij haar snood verliet. Zoo wilt haar dan niet treffen Met uwen eersten steen: God kan en wil haar heffen Uit zonden en geween!	voetnoot* Zie het voortreffelijke gedicht van den Heer H. Cosman, in zijn ‘Wilde Halmen’, bladz. 25, dat tot in de woorden met het mijne overeenstemt. Op het gebied van het puikdicht reiken hier geloof en ongeloof elkander de hand. Cosman is een godverzaker, maar zijn gedichten zijn bijna even schoon als de mijne. Paradijs