Brieven aan Henri Borel

[p. 33]

XI.

14 Sept. 1893.

Beste Henri.

Hartelijk dank voor je twee brieven en de fotografiën. Ze kwamen gauw na elkaar, verleden week de eerste, eergisteren de tweede.

Wat prachtig huis heb je en wat lijkt het wonen daar heerlijk. Hoeveel kamers zijn er in? Wie bedient je? Woon jelui er alleen in, en hoe kwam je aan zoo'n prinselijk verblijf? De drie kamerfotografiën waren blijkbaar van éénzelfde groote kamer. Ik had veel schik toen ik je daar ineens zelf ontdekte, zoo geweldig in de locale kleur. Wat ben je al een doortrapte chinees geworden. De bril, de aandacht, de kleurige statigheid.

Wij hebben altijd evenveel plezier in je brieven. Toen deze kwamen, logeerde Alb. Thym hier met vrouw en kind. Hij is een maand hier gebleven en woont nu in een klein mooi gelegen villaatje in Baarn. Wij hebben veel gepraat en ik heb veel aan zijn gezelschap gehad.

Prikker is hier ook geweest toen hij er was en het bezoek heeft een allerplezierigste indruk nagelaten.

Heel sympathiek is mij alles wat je van hem schrijft en laat lezen. Voor Paul was hij een kostelijke kameraad, die was dol op hem, en hij maakte mannetjes van groene galnoten en roode besjes voor Paul.

Ik heb ook Vermeylen bij mij gehad. Ik weet niet of die stukken van jou en mij in ‘van Nu en Straks’ komen, ik hoor er nog niets

[p. 34]

van. Maar bekommer er je niet over. Ik heb je stuk niet gelezen. 't Eenige bezwaar er tegen zou zijn dat Vermeylen er een zekere partij mee trekt. Er heerscht namelijk een tamelijk heftige vijandschap tegen mij, na mijn boek, onder een kring die nogal invloed heeft en geen tegenspraak vergeeft.

Mijn eigen stuk zou Vermeylen geen kwaad doen. Dat zullen ze als een ijdelheid van mij beschouwen en een beleefdheid van Vermeylen. Maar een gunstige kritiek zou hem gehaat maken. Daarvoor heb ik hem gewaarschuwd.

Ik vond het noodig sommige opmerkingen tot beter verstand van mijn werk in ‘van nu en straks’ te zeggen, omdat dat tijdschrift 't best onder de oogen van hen die 't hooren moeten, komt,

Overigens bemoei ik mij heelemaal niet meer met tijdschriften en kritieken en polemieken, en heb ook mijn ontslag uit de N. Gids genomen.

Ik ben nu rustig aan het werk. Ik studeer nogal filosofie en schrijf een groot gedicht, waaraan ik wel jaren werk zal hebben.

Ik heb nog wel veel zorgen en moeiten, maar ik word hoe langer hoe rustiger en gelukkiger.

Ik kan je lange brieven niet even uitvoerig beantwoorden, dat verg je ook niet. Ik moet veel brieven schrijven en heb allerlei werk dat veel tijd neemt.

Ik zwem iederen morgen met Gorter, dat is heerlijk. Het wordt al flink koud, maar wij hebben het stoute plan het den winter door vol te houden (zoolang het ijs niet te dik is).

Priem, ons aapje, heeft hier een veel grooter hok gekregen. Een touw verdraagt hij niet. Maar hij komt dikwijls los en speelt dan den heelen dag boven in de boomen. Maar hij doet te veel kwaad in huis om hem vrij te laten.

Wij verheugen ons in je geluk. Wensch je vrouw van harte het beste. Wij zijn nu te arm, maar later krijg je een betere bezending.

Hartelijk gegroet van je vriend

F. van EEDEN.

Wat V.E. hier zegt over de stukken in Van Nu en Straks slaat voor zoover het Borel betreft, op het bij brief VIII genoemde ‘Het Woord’.
(H.v.E.)