Vrolijkheid

[p. 120]

Die kende het Fransch.

‘Sergeant la Fleur, hoor eens: die vent,
Dien gij daar stelt op 't mouvement
Van onze armée, als waar' hij dood,
Viel geensins onder 's vijands lood;
Hij leeft, en is in de ambulantie.’
- ‘Goed luitenant: van importantie
Was zulk erreur, schoon menschelik.
'k Herstelle dit op 't oogenblik.’
Bij 's andren name schrijft la Fleur
De aanteekening: mort par erreur.
(Men weet, het leger exerceert
Correspondeert, en redigeert
Den lijst of 't cader van de mans
In Belgie immer in het Fransch:
Ik spreke hier, gelijk 't behoort
In onze armée, en ga nu voort.
Een dag of vier verliep: ‘Sergeant,
Ecoute eens!’ zeî de luitenant,
‘De man, van wien ik onlangs sprak,
Is nu voor goed met pak en zak

[p. 121]

 

Den weg op, dien we eens allen gaan;

 

Ga, teeken hem voor goed nu aan!’

 

- ‘Goed, luitenant!’ En ferme et fort

 

Op 't lieve fransch, gelijk de hazen,

 

Beunhazen meest gezeid, d'accord,

 

Die door hun vlugheid ons verbazen,

 

Schreef hij bij 's andren naam: Remort.