Vrolijkheid

[p. 77]

Ware ik!

‘Ware ik Paus, of ware ik Koning!’

O, wat simpele ijdelheid!

Gij zijt meerder dan een Koning.
Zie, de troon der starrenwooning

Dekt u met zijn majesteit.

Laat dien droom der schaduw varen,

Ken u zelven: gij zijt vorst.

Wil, en dat uw driften buigen,
En hun juk zal u getuigen:

‘Mensch, een God woont in uw borst!’

‘Ware ik Paus!’ - Welnu, wat zoudt ge?

Falen zoo als nu gewis;

Wenschen hooger op te steigeren,
En waar scepters hulde weigeren,

Voelen, dat men mensch nog is.

[p. 78]

 

Vorst, noch Paus wenschte ik te wezen,

 

Had ik daar de keuze van;

 

Maar mij kennen, op mij waken,

 

En gelukkigen soms maken:

 

Onder niemand stond ik dan.