Vrolijkheid

[p. 49]

Elk het Zijne.

Op 't voorhoofd van den rechtsgebouwe,
Door u gesticht, Justiniaan,
Zag ik (jurist ter goeder trouwe)
Eens drie volschoone spreuken staan.
Wat in de duisternis verdwijne,
Hoe fijn gedacht, een dezer blinkt
Tot alles in het niet verzinkt:

Elk het zijne!

De Turken, ja, der halver mane,
De Duitsche stam den Rijnervloed,
De Batavier den Oceane,
Bij breeden handelsovervloed;
En Frankrijk, zoo de haan verdwijne,
Den Adelaar bij krijgsgeschreeuw;
Maar Vlaandren, als voorheen, den Leeuw:

Elk het zijne!

[p. 50]

 

Den franschgezinden dwaas een keten,

 

't Graf van den Flamingant een bloem,

 

Aan iedren Godsdienst zijn geweten,

 

Aan iedren zielstyran zijn doem,

 

Tot hij voor 't opperrecht verschijne;

 

Aan iedren mensch een hemelstraal,

 

Aan ieder volk zijn eigen taal:

 

Elk het zijne!

 

 

 

Aan ieder' akker zijne vruchten,

 

Aan ieder eerlijk zweet zijn cijns,

 

Aan elk, die zwemt in zingenuchten,

 

Een tombe, die hem tegengrijns';

 

Aan ieder wanbedrijf zijn pijne,

 

En, wie van 't Communisme ook hoû,

 

Elkeen zijn beurs, zijn haard, zijn vrouw:

 

Elk het zijne!