Vrolijkheid

[p. 15]

De Trommel.
Aan Florimond.aant.

Geen drie jaar nog, en soldaatje
Speelt gij reeds, mijn oudste spruit,
En gij kiest tot kameraadje
Reeds uw vader zelven uit.
O gij fijne, kleine guit!
Zeker, om er te geraken,
Past het veel gerucht te maken,
Of de wereld kon vervaken.
Steeds zit hij, die 't tromlen spaart,
In het hoekje van zijn haard.

Trommel, trommel

Als een man;

Raas en rommel:

Ran plan plan!

Deze kunstgreep, schoon maar simpel,
Heeft uw vader nooit verstaan.
Zonder trommel, zonder wimpel,
Ging hij stil zijne eigen baan.
Roffel, roffel gij maar aan.
Wie niet trommelt in gazetten,
Wint geen roem, geene epauletten,

[p. 16]

 

Vischt geen eerlint in zijn netten.

 

Wie niet als een kever bromt,

 

Zeker, dat er die niet komt.

 

Trommel, trommel

 

Als een man;

 

Raas en rommel:

 

Ran plan plan!

 

 

 

Jongen, wil de lier niet tokkelen:

 

Luider klinkt het ezelsvel.

 

Ja, zoo lange gij de knokkelen

 

Kunt verroeren, speel uw spel.

 

Immer voorwaarts: dan is 't wel.

 

Zoo ge vrij zijt voor de kolven,

 

Huil in 't woud met al de wolven.

 

Blijft uw naam ook diepbedolven

 

Bij een later rechterschap,

 

Voor u zelven waart ge knap.

 

Trommel, trommel

 

Als een man.

 

Raas en rommel:

 

Ran plan plan!

 

 

 

Laat het vlaamsch patois maar varen:

 

Want Parijs dat is de trom,

 

Kloeker dan de vlaamsche snaren

 

Ter beschavings rondomdom.

 

Dat 's de zon, die Belgie klom!

 

Laat uw fransche trommel razen.

 

Of, lust u 't trompetten-blazen,

[p. 17]

 

Blaas ter eere dan der bazen,

 

Hoog van zetel, laag van ziel.

 

Maar, zoo iemand voor u kniel',

 

Trommel, trommel,

 

Als een man;

 

Raas en rommel:

 

Ran plan plan!