Vrolijkheid

Sint Antonius.

Eens zag een boertje een mooi geschilderd

Tafreel van Sint Antonius; verwilderd

Stond daar de heilige, bekoord

Door een der duivellinnetjes

Van de allerliefste soort,

En hij verloor bijna zijn zinnetjes.

‘Ha, ha! (zeî Rusticus) mijn beste kameraad,

Ja, Tone, 'k zie 't: gij hebt het kwaad.

Onz' lieve Heer moge u versterken!

lk dacht tot heden, dat gij vroeg en laat

Maar getenteerd werd van uw verken.’