Vaderlandsche poëzy. Deel 2
(1840)–Prudens van Duyse–
Auteursrechtvrij
[pagina 171]
| |
Schild en Vriend.'k Ontleen geen spraek aen Brit of Wael!
Want om de heldendaên door 't voorgeslacht bedreven,
Hun eigen glans en kleur te geven,
Behoeft een neêrlandsch hart en Belgies toovertael.
ph. blommaert, het Vaderland.
Belgen, geeft het hoofd niet onder,
Wie uw stam en tael verguist.
Neen! uw tael klinkt als een donder,
Die der vreemden trots vergruist.
't Vlaemsche bloed versnelt door de aderen,
Waer het vlaemsche lied begint.
Blink dan uit, o leus der vaderen,
Vreesbre woorden: Schild en vrind.
Scibboleth voor Filips slavenGa naar voetnoot(*),
Was die leus hun 't sein des doods.
Diep dacht Filip 't land begraven,
En 't verrees verwinnend-grootsch.
| |
[pagina 172]
| |
Knarsetandend, bleek van toren,
Dacht de dwingeland ontzind
Aen den slag der gulden Sporen,
En zijn voorspook: Schild en vrind.
Frankrijk, sidder by die woorden,
Blinkend in 't geschiednisblad.
't Schimmendom van uw vermoorden
Waert nog door de Brugsche stad.
Vrees den telg der dappre Belgen,
Die, vertorend vryheidskind,
De overmacht nog zou verdelgen,
By zijn wekwoord: Schild en vrind!
Frankrijk, op uw kunst vermetel,
Buk voor Belgie eens het hoofd:
Belgie is der talen zetel;
Hierin schittert ze onverdoofd.
Hoor ze vry de tong verplooien,
Waer ge stamelt als een kind.
Om haer vryheidsfeest te tooien,
Klinkt nog forssig 't Schild en vrind.
Belgie kweekt u heldenzonen,
Die de roem der vaedren wacht.
Gy moet ze op die vaedren toonen,
Op dit onverzwakt geslacht.
Dat uw roem ten toppunt klaver',
Dat de taelband u verbind';
En, genaekt uw vyand, daver',
Donder' dan uw: Schild en vrind!
|
|