|
| |
| |
| |
By de inhulding des standbeelds van Simon Stevin.
Zangstuk.
Rys op, o Kunstvorstin, die Neêrland tol komt vragen!
Gy, die omkroond met burgt, paleis en torentrans,
De majesteit der oude dagen
Weerkaetst met onmiskenbren glans.
Rys op: uw feestuer is geslagen!
Wie eens de Handel hield omvat
Met minnende armen, en gekneld aen warmen boezem,
Uw zetel geurt van roozenbloezem:
| |
| |
Gy ryst, gy staet daer nog vol kracht,
Zoo stil als in de indrukvolle nacht,
Zoo grootsch als haer gewyde zegen.
Gy ryst, op 't eergestoelt gestegen,
Waer achter Maerlant's schim zich heft,
O Brugge, die den boezem treft
Des toegestroomden Vaderlanders.
Triomf! u dekken Belgies standers.
Gy schiet een blik ter vreugdstrael uit,
En wacht den offerzang der luit.
O Brugge! o Vaderland! wat bard, aen 't graf ontklommen,
Van scheppend vuer ontgloeid,
Het dichteroog ontglommen,
Stelle u den lofzang in, die ziel en zinnen boeit?
Gy allen, die voor 't land den kunststryd blyft volharden,
Treedt toe: Stevin ontsluit der glorie heiligdom.
Bezingt den grooten Vlaming, Barden!
Stevin bleef voor de tael, door u bewierookt knielen;
Tot afgod was hem Rome, Athenen, noch Parys:
‘'t Vlaemsch is de tael der Kunst, 't Vlaemsch is de tael der zielen,’
Sprak hy: zyn voorbeeld blonk als 't sprekendste bewys.
| |
| |
Zie onze onvergeetbre vaderen
Zie ze juichend Brugge naderen
Zie ze d'echten Belg verzellen,
't Hart van godlyk vuer deed zwellen.
Hoor! hun hymne zingt Stevin.
Verheffen wy jubelend Belgies Behoeder:
Hoog zetelt het blinkende Brugge, en viert feest.
Tot ons klom de zangtoon dier zalige moeder -
De danktoon, gewyd aen den schrandersten geest.
Laet de aerde zyn wondere scheppingen malen;
De Hemelen zingen by plegtig akkoord:
‘Hem wilde Jehova met gunsten bestralen,
En 't Kunstlicht ontglom voor Stevin op Gods woord.’
Allengskens bezwykt dit gezang, en verzwindt,
Een harpe gelyk, zacht bespeeld van den wind,
Die wen er geen blaedje meer ritselt en ruischt,
| |
| |
't Lied, dat bly ter starren streeft:
Die Stevin geschapen heeft!
Algoede, Almagtige, Beschermer onzer vaderen,
Die op ons mede uw blikken vest,
Bewaek dit glorieryk gewest,
Den grond, wien vruchtbaerheid speelt door de jeugdige aderen!
Een volk leeft niet alleen van brood.
't Verleden sterv' voor ons niet uit in zwygend duister!
Omkleed het Vaderland met d'ouderlyken luister;
En maek ons, vry van zielekluister,
Door wetenschap en deugden groot!
|
|
Auteursrechtvrij