Nazomer

[p. 33]

De Lach.

Kent gij iets dat meer behaegt,
Dan de lach van kind of maegd,
Die, uit rein gemoed geboren,
Ons ten goede kan bekoren?
Al de aenvalligheid der deugd, -
Al de lust der kinderjaren,
Die nog heil met onschuld paren, -
Al de liefde van de jeugd
Vloeien in dien lach te samen,
Om de boozen te beschamen,
En te zeggen: Dat is vreugd!

Zie de tanden parelwit,
Blinkend sieraed van de schoonen;
Zie der oogen levend git,
Waer de ziel in schijnt te woonen,
Die de borst ons binnendringt;
Hoor de tong, die roerend zingt
Van het jongst vaerwel op aerde,
Van den eersten liefdegroet:
Al die weelde heeft heur waerde,
Voor 't betooverde gemoed.
Maer de lach, op nieuw ontloken,
(Als het bloemtjen frisch ontploken)
Om den rooden maegdenmond,
Die nog laetst zoo treurig stond,

[p. 34]

 

Toen de zieke op hare spond,

 

Sterk gehecht aen 't lieve leven,

 

Stil een zucht ten Vader zond,

 

Die deze aerde ons heeft gegeven; -

 

Maer de lach der goede vrouw,

 

Beeld van liefde en huwlikstrouw,

 

Die haer zuigling koosde en kuste,

 

En haer biddend oog tot God

 

Ophief, dat is hooger luste,

 

Dat is zaligend genot.

 

 

 

En wat is de lach ook lief,

 

Dien de Algoedheid wil verleenen

 

Aen de kindren, zoete kleenen,

 

Vry van zorgen, vreemd aen grief,

 

Vreemd aen al ons zelfvervelen!

 

't Lachje' ontbreekt aen hunne spelen

 

En geruste droomen niet.

 

O, wat reine wellust biedt

 

Ons die schat vol zielsgenoegen

 

Bij ons zwijgen, bij ons zwoegen,

 

Bij ons eindeloos verdriet!

 

 

 

Looft den Heer, zoo goed als groot,

 

Onbedorven stervelingen;

 

Looft hem, die den lach u bood,

 

Vol van liefde en zegeningen!

 

Dartlen, ja, kan 't dier als wij,

 

Bij zijn voeder vrij en blij, -

 

't Duifken zich in 't ruime wiegen, -

 

't Zwaluwken al kirrend vliegen, -

 

Zingen vink en nachtegael,

[p. 35]

 

't Zij de zonne klimme of dael';

 

Maer te bidden, maer te zweven

 

Met een lach vol zaligheên

 

Tot den Heer van dood en leven,

 

Dit moogt gij, aen 't stof ontheven;

 

Dit moogt gij; ja, gij alleen.

 

Lacht u dan de ziel vol vrede,

 

Lacht u 't kranke hart gezond:

 

Lach en lust is ook een bede.

 

Zoo de ziel is, lacht de mond.