Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2500]

[10. Maria Liederen]

643. Doe die rose van Jericho.

1.
Doe die rose van Jericho
den soon der godheit soud ontfaen,
haer luter hert dat wert haer vro,
den hemel wert haer onderdaen.

2.
Een enghel wert tot haer ghesant,
aen die rose van Jericho,
te Galileen in dat lant,
daer si mit Joseph hielt die wet.

3.
Hi brachter maer, dat si soude sijn
des Heren moeder van den troon,
die overste cracht sal haer ommeschijn
ende daer toe draghen der maechden croon.

4.
Also die rose ontloken staet,
ontfinc die bloem in haer dat kint.
Haer maechdom en was te minre niet,
van pinen en wist si niet een twint.

1, 1. De roos van Jericho (Anastatica Hierochuntica) is een gewas met eene welriekende bloem van zonderlinge gedaante. Volgens de legende ontsproot zij in de woestijn op de plaatsen, welke Maria bij hare vlucht met den voet aanraakte. Waarschijnlijk werd zij in de dagen der Kruistochten overgebracht naar Europa. (Winkler Prins, Enc.). - De valsche scansie: Doe díe rosé, ware te vermijden door te

[p. 2501]

zingen: Alsó die róse. - 1, 3. luter; louter, rein. - 2, 1. t.: Tot haer wert een enghel ghesant. - 2, 4. die wet houden = getrouwd zijn. - 3, 1. Hi brachter maer, Hij bracht haar mare, hij kondigde haar aan. - 3, 2. troon = hemel. - 3, 3. ommeschijn = ommeschijnen. Virtus Altissimi obumbrabit tibi (Lucas I, 35). - 4, 4. niet een twint, niet het minste.

Tekst.

Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., 1854, nr. 20, bl. 49, met wijsaanduiding: ‘Mijn hoop, mijn troost, mijn toeverlaet // staet aen eenre joncfrouwe’, naar het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs. 8,190; Bäumker, Niederl. geistl. Ldr., Vierteljahrsschrift, 1888, nr. 79, bl. 315, naar dezelfde bron. - ‘Mijn hoop’, enz., naar alle waarschijnlijkheid de aanvang van een wereldlijk lied, zal hebben aanleiding gegeven tot het geestelijk lied: ‘Mijn hoop ende mijn troost ende al mijn toeverlaet // dat staet aen onser liever soeter vrouwen’, te vinden bij H.v.F., t.a.p., nr. 67, bl. 146, ontleend aan het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs. 8,185.

Melodie.

Bäumker, t.a.p. - Het geestelijk lied, met zelfden strophenbouw: ‘Mijn hoop, mijn troost, minen toeverlaet // dat staet aen onsen Heere’, werd gezongen (zie Een dev. en̄ prof. boecxken, 1539, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 51) op de wijs: ‘Had ic eenen getrouwen bode’, eigenlijk de wijs van ‘Een ridder en een meisken jonc’; zie hiervoren III, nr. 637, bl. 2486.