Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2399]

618. Met liden swaer ben ick bevaen.

1.
Met liden swaer ben ick bevaen
nu ende tot allen stonden;
mijn vruecht die is nu al ghedaen,
met druck ben ick ghebonden.

2.
O sceyden, wat hebdy mi ghedaen,
ghi stoort mijn herte binnen;
ghi cost mi menigen droeven traen;
ghi quelt mijn ionge sinnen.

3.
Wat vruechde mach mi gheven moet
als ic ghedencke der qualen;
maer liden maect den menigen vroet,
die in genoechten dwalen.

4.
Dat liden sterct den crancken moet,
het temt die wilde sinnen,
het maect den mensche van binnen vroet,
het leert hem Gode minnen.

5.
Och edel liden, ghi sijt so goet,
ghi leert den traghen striden,
ghi bedwingt don iongen moet,
die ghi beswaert met liden.

[p. 2400]

 

6.

 

Eer ic met liden was bevaen,

 

so dwaelde ick buyten pade;

 

mer liden heeft mi doen verstaen,

 

dat ick nu leve bi rade.

 

 

 

7.

 

Och liden, ghi sijt Gode weert,

 

mer seer hert sidy den menschen;

 

mer die bekent uwen edelen aert,

 

die plach om u te wenschen.

 

 

 

8.

 

Ick wil gaen keeren minen sin

 

ende stellen mi tot striden;

 

och, waer ic come oft waer ic bin,

 

altijt so vinde ick liden.

 

 

 

9.

 

Had ick mi te deghe bedacht

 

ende mi te deghe versonnen,

 

ic had den strijt ten eynde bracht,

 

die ick nu heb begonnen.

 

 

 

10.

 

Die dit lieken heeft ghedicht

 

God sterckse in sijnder minnen,

 

so dat haer liden werde verlicht,

 

dat haer beswaert van binnen.

 

 

 

11.

 

Want iongen die bedwongen sijn,

 

tes wonder wat si liden;

 

maer al is liden grote pijn,

 

na liden coemt verbliden.

Tekst.

Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 195, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 227, aant. bl. 331, ‘dit is die wise van Ick sach mijn heere van Valckensteyn’; - Dr. J.G.R. Acquoy, Het geest. lied in de Nederl. vóór de Hervorming, 1886, bl. 76, een lied ‘dat geenszins tot de meest sombere behoort, wijl de zangeres - want blijkens het tweede en het voorlaatste couplet is het door eene jonge maagd vervaardigd - wel is waar haar lijden diep gevoelt, maar tevens de vrucht van dat lijden erkent’; - Id., Middeleeuwsche geest. liederen en leisen, 1888, nr. 6, bl. 12.

Melodie.

Zie hiervoren I, nr. 19, bl. 116: ‘Ic sach minen here’, enz.; - Dr. Acquoy, Middeleeuwsche geest. liederen en leisen, t.a.p., de vóór-voorlaatste en de voorlaatste maat te lezen met bes.