Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2377]

610. Ic draech dat liden verborghen.

A.

Eerste melodie.

Tweede melodie.

1.
Ic draech dat liden verborghen,
besloten in minen gront;
van savonts totten morghen
wordic daer af ghewont.

2.
Ic bin alleen in liden,
och lacy, ic bin alleen;
hoe soudic mi verbliden,
der trouwen en vindic gheen.

3.
Mijn hert dat leit in sorghen,
in groter banghicheit;
van savonts totten morghen
is mi dat liden bereit.

4.
Daer comt so menich suchten
al uut mijns herten gront;
mocht ic dat suchten vluchten,
ic dede vlucht ter stont.

[p. 2378]

 

5.

 

Mer nu ist dus gheleghen,

 

ten mach niet anders sijn;

 

men wils mi niet verdreghen,

 

dus blijft dat suchten mijn.

 

 

 

6.

 

Ic selt den ghenen claghen

 

die alle dinc vermach;

 

wil hijt mi helpen draghen

 

so wort mijn liden sacht.

 

 

 

7.

 

Ic wil mi in hem verbliden

 

ende hopen tot alre tijt,

 

dat hi mi voor dit liden

 

sel gheven groot jolijt.

 

 

 

8.

 

Hi heeft die perse ghetreden

 

al om die minne van mi,

 

ic selt hem danken weder,

 

so veer alst is in mi.

8, 1. die perse ghetreden, de wijnpers, hevig leed gedragen; Jesaja, 63, 2-3.

B.

1.
Ic draghe dat liden verborghen,
besloten in minen gront;
van den avont totten morghen
worde ic daer af ghewont.

2.
Ic ben alleen int liden,
och lacy, ic bin alleen;
hoe soudic mi verbliden,
der trouwen en vindic gheen.

3.
Daer comet so menich suchten
al uut mijns herten gront;
mochtic des lidens vluchten,
ic dedet in corter stont.

4.
Nu ist aldus gheleghen,
ten mach niet anders sijn;
men willes mi niet verdreghen,
dus blivet die sorghe mijn.

5.
Och wie mach icket bet claghen,
dan die den troost verleent;
hi wilt mi helpen draghen,
tis also trouwen vrent.

6.
Ic wil in hem verbliden
ende hopen tot alre tijt,
dat hi mi voor dit liden
sal gheven groot jolijt.

7.
Die trooster van hier boven,
die alle herten kent,
die wille wi altoos loven,
als hi ons liden toesent.

8.
Hi heeft die perse ghetreden
al om die minne van mi;
ic salt hem weder ghelden
so veel alst in mi si.

9.
Hoe vele du kanste gherapen
al uut den liden mijn,
dat gheve ic di te baten,
tmoet al gheleden sijn.

C.

1.
Ick drage dat liden verborghen,
besloten in minen gront,
van tsavonts totten morghen
worde ick daer af ghewont.

2.
Daer comt so menich versuchten
al wter herten mijn;
waer sal ick henen vluchten
ten mach niet anders sijn.

[p. 2379]

 

3.

 

Ick had eenen vrient vercoren

 

ende nu en vinde icx niet;

 

die vrienscap is verloren,

 

ontrouwe is mi ghesehiet.

 

 

 

4.

 

Ic ben alleen in liden,

 

och lacy, ick ben alleen,

 

hoe mach ick mi verbliden,

 

der trouwen en vinde ic gheen.

 

 

 

5.

 

O goede Heere der Heeren,

 

wilt mi in staden staen,

 

waer sal ic henen keeren,

 

ick ben met druck bevaen.

 

 

 

6.

 

Och wat sal ick beghinnen?

 

Dat en weet ick waerlijck niet,

 

al in mijn herte van binnen

 

so lide ick swaer verdriet.

 

 

 

7.

 

Hier om heb ic mededoogen

 

met die in liden sijn;

 

hebt altijt God voer ooghen,

 

der menschen trou is cleyn.

 

 

 

8.

 

Och minne der creatueren,

 

wat hebdy mi ghedaen?

 

om u so moet ick trueren

 

ende weenen menigen traen.

 

 

 

9.

 

Nochtans so wil ick hopen

 

ende maken eenen moet,

 

sijn gratie staet altijt open,

 

het sal noch wesen goet.

 

 

 

10.

 

O moeder ende maghet,

 

slaet doch u ooghen op my,

 

mijn herte is seer versaghet,

 

ick bid u, staet mi bi.

D.

1.
Ic drage dat liden verborgen
in mynes herten grunt,
van den avende to den morgen
werde ick dar van gewunt.

2.
Eth komet so mannich suchten
in mynes herten grunt,
mochte ick der suke genesen,
ick dedet in korter stund.

3.
Und is et aldus gelegen
und mach es nicht anders syn,
men wyls my nicht verdregen
des blyfft de sorge in my.

4.
Dem wyl ick et clagen,
de alle herten kent;
he salt me helpen dragen,
he is my so truwen vrent.

5.
Och troister van hir boven,
de allen troist verlent,
den wylle wy altydt loven,
wan he uns liden to sent.

6.
He heft de persse getreden
al umme den wyllen myn,
des wil ick em vergelden
so vele als is in my.

Tekst.

A. Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., nr. 71, bl. 152, met wijsaanduiding: ‘Ic stont op hoghe berghen’ (zie hiervoren I, nr. 21, bl. 131) ‘of die mairl’, naar het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs. 8,190; - B. Id. nr. 72, bl. 153, ‘dit is die wise: ‘Dat gaet hier teghen den somer, // al dat men singhen sal’, naar het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs. 8,185; - C. Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 209, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 240, ‘op de selve wise (Ick sie die morghen

[p. 2380]

sterre) oft op Het reedt een ridder wt iaghen’. De tekst is ook te vinden in Hs. van Marigen Remen, nr. 218, Bibl. der Maatsch. v. Ned. lett. te Leiden, en Hs. geplaatst achter een exemplaar der Souterl., Bibl. der Hoogeschool te Leiden: zie P.A. Tiele, Oude Ndl. ldr., in De Dietsche warande, 1869, bl. 575, nr. 25. - Deze vergeestelijking van het lied: ‘Ic draghe in minen herte verborghen’ (zie hiervoren I, nr. 154, bl. 577), wordt aangehaald door Dr. J.G.R. Acquoy, Het geest. lied in de Nederlanden vóór de Kerkhervorming, 1886, bl. 76, die doet opmerken, dat de Middelnederlandsche geestelijke liederen, ‘met uitzondering van de kerst-, nieuwjaars- en driekoningenliederen, waarin bijna altijd een opgewekte, ja blijde toon heerscht, meestal van eene gedrukte stemming, soms zelfs van diepen weemoed getuigen’; - D. Ons lied is ook in het Nederduitsch bekend en te vinden bij Hölscher, Niederdeutsche geistl. Ldr. und Sprüche, Berlin 1854, nr. 44, bl. 91, waar het de strophen 8-13 uitmaakt van een ander lied: ‘Hyr boven in den hemel // dar wont myn soite leef’. Een Nederlandsche tekst, met zelfden aanvang: ‘Hier boven inden hemel // daer woent mijn soete lief’, doch met zevenregelige strophe, komt voor bl. 21 v^o van het Hs. 1042 van Meerman (na 1525), thans nr. 2631, II^de serie der K. Brusselsche Bibl. Dit laatste lied, zonder wijsaanduiding, draagt tot opschrift: ‘Dit is een gheestelijc liedekijn, ende heeft hier eerst gesonghen hillegont Aeronts dochter cornelis cornelis soens huusvrou Int iaer ons heren dusent cccc hondert ende xcvii.

Melodie

I. Zie hiervoren t.a.p.: ‘Ic draghe in minen herte verborghen’. - II. Zie hiervoren I, nr. 66, bl. 326: ‘Ic sie die morgen sterre’. - Voor de melodie: ‘Het reedt een ridder wt jaghen’, zie hiervoren I, nr. 31, bl. 177: ‘Het voer een ridder iagen’. - De wijs: ‘Dat gaet hier’, enz. herinnert aen: ‘Das geit hier jegen den Samer’ (Erk u. Böhme, Deutscher Liederhort, II, nr. 949, bl. 722), een lied met zelfden strophenbouw, waarvan de melodie echter niet werd teruggevonden. - De zangwijs ‘die mairl’, bleef ons onbekend.