Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2344]

599. Eens ick aensach des hemels throon.

1.
Eens ick aensach des hemels throon
blincken schoon,
verlicht door de stralen der sonnen,
de boomkens ende velden groen,
int saysoen,
de voghels haer musijck begonnen.

2.
Naer haer natuer' houden sy choor,
soet ghehoor;
maer wat doen wy, arme sondaren,
die naer Godts beelde zijn ghedaen?
Blijven staen,
al oft wy alle steenen waren.

3.
Oock d'elementen houden ganck,
int bedwanck,
sy loopen nu en t'allen tijden;
hoe comt, daer ons is t' schoon verstant
ingheplant,
dat wy de sonden niet en mijden?

[p. 2345]

 

4.

 

D'aerde bringt oock haer vruchten voort,

 

door een woort;

 

de wateren climmen en dalen,

 

t'vier en locht neemt voor logement

 

t' firmament,

 

maer wy in d'aerde altijts dralen.

 

 

 

5.

 

Diveersche menschen nu ter tijt,

 

Godt ten spijt,

 

doen sonde met de creatueren;

 

de werelt sot volghen sy naer,

 

t' blijct voorwaer;

 

eylaes, ten sal niet langhe dueren.

 

 

 

6.

 

Veel dwasen loopen al verkeert,

 

ongheleert,

 

en soecken hier de breede paden;

 

den enghen wech is haer te strangh

 

en te langh,

 

wellust en can haer niet versaden.

 

 

 

7.

 

Christus voor onse deure staet,

 

vroech en laet,

 

hy clopt, hy waerder gheerne inne;

 

ontsluyt u herteken met spoet

 

en weest vroet;

 

ontfangt hem met een soete minne.

 

 

 

8.

 

Hy roept tot u als tot zijn bruyt,

 

overluyt,

 

comt al tot mijn die zijt beladen,

 

ick sal u in mijn wonden root,

 

cleyn en groot,

 

ontfanghen wt milde ghenaden.

 

 

 

9.

 

Den Phoenix die daer hooghe was,

 

daelde ras

 

inden schoot der suyver kerssouwe:

 

ontsteken met der liefden brant,

 

heeft hem pandt

 

ghegeven, tot onsen behouwe,

[p. 2346]

 

10.

 

En als bermhertigh pellicaen,

 

heeft ontfaen

 

voor ons veel bloedighe wonden,

 

voldaen wt liefden menichfout

 

aen het hout

 

des cruycen, voor al onsen sonden.

1, 3. verlícht door dé; over de metriek in Het Prieel der gheest. melodie ten toon gespreid, zie hiervoren de Inleiding, bl. XXXIII.

Tekst.

Het prieel der gheestelijcke melodie, Brugghe 1609, bl. 129, ‘op de wijse alsoot beghint’, hierboven weergegeven; - Het klein prieel der geest. melodyen, Luyck z.j. (na 1620), bl. 54, zonder wijsaanduiding; - Den gheestelycken speel-waghen, Antw. 1671, p. 122, tekst, ‘op de wijse: Hemels borghers neemt eens acht’, aanvang van een lied van I. de Harduyn, Goddelicke lof-sanghen, Ghendt 1620, bl. 80, zonder wijsaanduiding met de melodie:

He -mel-bor-ghers neemt eens acht /
Op de clacht /
Die'ck voor u - lien ont -bin -de:
Om -dat ick mij nu ter tijt /
Verr' en wijt /
Ghe-scheen van u - lien vin - de.

Vlaamsche zanten, maandschrift, Sint-Nikolaas 1901 (III), bl. 178, 17 strophen, ‘nagezongen door Cam. Verberckt, Liezele’ (Antwerpen), en met de aanteekening: ‘ook te vinden in Het prieel der geestelycke melodye, jaer 1626’.

Een lied: ‘Comt Christen sielen in den gheest // minst en meest’, te vinden in Parnassus dat is den Blijen-bergh, Antw. 1623 (kerk. goedk. 1623, priv. 1619), bl. 160, heeft tot wijsaanduiding: ‘Eens ick aensach, etc.’

Melodie.

Het prieel, enz., t.a.p. Deze zangwijs stamt af van de Fransche melodie: ‘Quand le beau printemps je voy’, zie hiervoren I, nr. 130, bl. 503, het lied: ‘Schoonste nimphe van dit wout’.