Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2224]

565. Hi truer, die trueren wil.

A.

1.
Hi truer, die trueren wil,
myn trueren is gedaen;
ic heb gheswegen stil,
Mariam wel verstaen.

2.
Waer om so soud ic trueren
off sorgen alte seer?
My dunct, ic bin vercoren
van Ihesu mynen heer.

3.
Dat ic hem bin vercoren,
heeft hi gedaen aen schyn,
want ic most syn verloren
deed syn doet end syn pyn.

4.
Hi is hier neer gecomen,
dair in bin ic verbliit;
misdaet soud my verdoemen,
syn doet heeft my gequyt.

5.
Hier om wil ic hem mynnen,
die my dus heeft verlost,
end in myn hertkyn bynden,
howen voir al myn troest.

6.
Ic weet dat wel voirwaer;
deed syn pyn end syn doet,
al baed ic dusent iaer,
twaer al verloren guet.

7.
Dus wil ic my verbliden
seer vroemelic in hem,
dragen tot allen tiden
syn doet in mynen sin.

8.
Loff, eer, danc sy Marie,
die edel suver maecht;
ten was noch wairlic nye,
dat si my liet versaecht. Amen.

1, 4. zie B, 1, 4. - 3, 2. t.: aenschyn. - 3, 4 en 6, 2. deed, voor en deed = was het niet.

[p. 2225]

B.

1.
Hi truur die truren wil,
mijn truren is ghedaen;
ic heb ghesweghen stil,
Maria wilt verstaen.

2.
Waer om so soudic truren
of sorghen al te seer?
Ic weet ic bin vercoren
van Jesus minen heer.

Hi truur, enz.

3.
Dat ic hem bin vercoren,
heeft hi mi ghedaen aen schijn,
want ic moeste sijn verloren,
ten dede mi sijn doot ende pijn.

Hi truur, enz.

4.
Hi is hier neder ghecomen,
daer ic in bin verblijt;
mijn misdaet soude mi verdomen,
sijn doot heeft mi ghequijt.

Hi truur, enz.

5.
Dus wil ic mi verbliden
seer vromelic in hem,
ende draghen tot allen tiden
sijn doot in minen sin.

Hi truur, enz.

6.
Des bin ic wel ontware,
dede mi sijn pijn ende doot,
al bade ic dusent jare,
twaer al verloren goet.

Hi truur, enz.

7.
Hier om wil ic hem minnen
die mi dus heeft verloost,
ende mijn heer van binnen
houden voor alle mijn troost.

Hi truur, enz.

3, 2. t.: aenschijn. - 3, 4. zie A, 3, 4.

Tekst.

A. Bäumker, Niederl. geistl. Ldr., nr. 7, Vierteljahrsschrift, 1888, bl. 180, naar het Hs. 7970 der K.K. Biblioth. te Weenen; - B. Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., 1854, nr. 73, bl. 154, naar het Berlijnsch Hs. 8,185, ‘dat is die wise: Ic clam den boom al op // die mi te hoghe was’; - Hs. van Meerman, nr. 1042 (na 1525), thans nr. 2631, 2^de serie, der K. Brusselsche Biblioth., bl. 15 v^o, met enkele varianten in de spelling, zelfden tekst en wijsaanduiding, daarbij deze slotstrophe:

Lof eer sij dij, Marie,
schoen edel suver maghet,
ten was noch waerlijc nie,
dat ghij my liet versaecht.

In str. 1, 2 en 6 worden, volgens het laatstgenoemde Hs., het derde en het vierde vers herhaald, daarenboven wordt, na de bovenstaande slotstrophe, de aanvangsstrophe hernomen.

Melodie.

Bäumker, t.a.p. - Zie hiervoren I, nr. 195, bl. 708.