Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 1928]

497. Dat dan Judaea nu verblij.

1.
Dat dan Judaea nu verblij
en haere palmen stelle vrij
voor de laurieren alghelijck
van het gheheele Roomsche rijck.

2.
Want sy ghewonnen heeft meer goet
dan Roome met haer vechten doet;
door een cleyn kint heeft zy be-erft
den hemel, menigh eeuw' ghederft.

3.
Dat z' haer in vreughden dan ontbindt
en sing' dit nieuw-gheboren kindt,
die zaeligh' uer soo langh' ghewacht,
die dit groot wonder heeft aenbracht.

4.
Maer siet, hoe cleyn, hoe swack, hoe teer,
hoe ist verworpen uyt zijn eer?
Die Cherubin heeft overdeckt,
light nu, helaes, in hooy ghestreckt.

5.
Diens lof en eer den hemel vuldt,
light nu in armoe met gheduldt;
en die hem over al verspreydt,
word nu in eene cribb' gheleydt.

[p. 1929]

 

6.

 

Willecom kindt, dat in de locht

 

vercondight heeft den inghel-tocht,

 

dat Salomon soo schoone noemt,

 

dat Amos soon soo hooghe roemt.

 

 

 

7.

 

Willecom, Cananeetschen heldt,

 

ghecommen uyt dat zaeligh veldt

 

van daer den honigh altijt vloeydt,

 

van daer den wijngaert altijt bloeydt.

 

 

 

8.

 

Maer hoe! hoe zijt ghy soo ghedwaelt,

 

hoe hebt ghy uwen wegh ghefaelt?

 

Wie heeft u aenghedaen dit leedt,

 

u uyt te jaeghen sonder cleedt?

 

 

 

9.

 

Ter wijl' de coude nu soo snijt,

 

ter wijl' den wind soo spijtigh bijt,

 

die met den regen werre-balt

 

en in glat ijssel neder-valt.

 

 

 

10.

 

Ke! comt dogh en wilt decken hem,

 

ghy meyskens van Ierusalem;

 

die van de coude schudt en beeft,

 

een weynigh van u cleerkens gheeft.

 

 

 

11.

 

Dat de blom-rijcke lente soet

 

u, haeren God, gae te ghemoet;

 

en dat den hemel omme keer

 

en stae ten dienst van zijnen Heer.

 

 

 

12.

 

Dat Zephyrus u soo behijgh,

 

ghelijck hy voert den soeten crijgh,

 

en reuselt tusschen menigh blad

 

op Libanus en Galaad.

 

 

 

13.

 

Dat alderhande cruyt en blom

 

tot boven op u cribbe com,

 

en u becroon, om dat ghij zijt

 

heer ende meester van den tijt.

 

 

 

14.

 

Want, al lighdy nu naeckt en bloot,

 

u moghentheydt is even groot;

 

de sonn', de maen', den dagh, den nacht,

 

staen even-wel in uwe macht.

[p. 1930]

 

15.

 

Al lighdy schoon hier onder 't stof

 

den hemel is altijt u hof,

 

zoo oock de locht u gaeldery,

 

de sterren u tapitsery.

 

 

 

16.

 

Ghy zijt in 't uw' waer dat ghy gaet,

 

waer dat ghy light, sit ofte staet;

 

wy-lien zijn allegaer u werck,

 

en onse herten zijn u kerck.

 

 

 

17.

 

Lof sy u, Vader, Soon en Gheest,

 

die dit voor ons al hebt aenreest;

 

dijn hooghen naeme sy verbreydt

 

van nu tot inder eeuwigheydt.

Tekst en melodie.

Justus de Harduyn, Goddelicke lof-sanghen, Ghendt, 1620, bl. 12, hierboven weergegeven. Op het exemplaar in ons bezit wordt schriftelijk aangegeven als wijs: ‘Cupido lest gaen jagen sou’. - J.A. Alberdingk Thijm, Gedichten uit de verschillende tijdperken, Amst. II, 1852, bl. 190, str. 1, 2, 6-13, niet zonder veranderingen aan den tekst; - J.A. en L.J. Alberdingk Thijm, O. en n. Kerstliederen, Amst. 1852, nr. 58, bl. 116, ‘O dat Judaea zich verblij’, de tekst gemoderniseerd en op achtregelige strophe gebracht, de melodie insgelijks gemoderniseerd en daarbij uitgetrokken om ze op de nieuwe strophe te kunnen brengen. - Harduyn's lied wordt aangehaald door Prudens van Duyse, Over de Kerstliederen, in De Eendragt, Gent, nr. van 12 Jan. 1851, bl. 65.