Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 1868]

481. Ons is gheboren een uutvercoren.

1.
Ons is gheboren     een uutvercoren
clein kindekijn;
waert niet gheboren,     wi waren verloren;
laet ons blide sijn!

2.
Maket hem een bat     van tranen nat,
badet hem daer in.
Hi wert gheslaghen,     in bloede ghedwaghen
om onse wil.

Ons is gheboren, enz.

3.
Nu wieghet hem sachte     mit reinen ghedachten
ende singhet hem claer.
Het spreket sijn mont,     hy mint een suver gront,
ende dat is waer.

Ons is gheboren, enz.

4.
Nu leert hem gaen     in enen volstaen
in doochden voort.
U afkeren     vergrammet hem sere
ende hi wort verstoort.

Ons is gheboren, enz.

[p. 1869]

 

5.

 

Ellic si mit sinnen     een voetster der minnen

 

ende nemes hem aen.

 

Hi sals hem lonen     mit hem selven,

 

dat weet ic wael.

 

Ons is gheboren, enz.

3, 1. Over de ‘wiegeliederen’, zie hierna nr. 485, bl. 1882: ‘Een alre lieffelicken een’.

Tekst.

Hoffmann v.F., Niederl. geistl. Ldr., nr. 16, bl. 42. ‘Dit is die wise: Tis al ghedaen mijn oostwert gaen // al teghen den wint’. Een zesde strophe liet H.v.F. achterwege als heel bedorven. - Dezelfde wereldlijke wijs: ‘Tis al ghedaen’, enz., waarvan de verdere tekst onbekend is, wordt aangegeven bij H.v.F. t.a.p., nr. 116, bl. 233, voor het lied: ‘Een cort jolijt in deser tijt’; zie hierna.

Melodie.

Baümker, Niederl. geistl. Ldr., nr. 78, Vierteljahrsschrift 1888, bl. 315, naar het 15^de-eeuwsch Berlijnsch Hs.