|
| |
| |
| |
329. Daer was een kwezeltje.
| |
A.
Daer was een kwezeltje, die 't al wil verstaen,
die meynde zachtjes in den hemel te gaen
schoetjes, houten blokjes;
maer onzen Heere, die 't alles wel voorziet,
en wilde deze kwezel in den hemel niet.
‘Wel lieven Heere, wat heb ik gedaen,
dat ik niet in den hemel en kan gaen?
'k en hebbe noyt gezongen,
gedonsen, noch gesprongen,
by den wil dat ander' naer den dans zyn gegaen,
heb ik in 't geheym myn potje kafé gedaen.
| |
| |
‘Wel Sinte Pieter, mynen lieven vriend,
heb ik u niet altyd zeer wel gediend?
'k heb uw beeld gaen bezoeken,
'k En hebbe noyt uyt de kerke gegaen,
zonder tzeventig keeren op myn borst te slaen.’
Sinte Pieter sprak met goed fatzoen:
‘wat zullen wy met kwezels gaen doen?
dat zy nu gaet, waer dat zy mogen zal;
'k en trekke my geen kwezels, noch geen ezels an.
‘Lucifer hy heeft het zelf verklaert,
dat hy in d'hel geen kwezels en vergaert.
Z'en doen niet anders of kwellen,
de helle in roere stellen.
En hy riep al met een groot getier:
hondert duyzend kwezels moet'r in 't vagevier.’
2, 4. t.: gedongen; gedonsen = gedanst.
| |
Daer was lestmael een kweselken.
B.
| |
| |
Daer was lestmael een kweselken - wilt my verstaen -
die ware toch so gheren naer den hemel ghegaen
kouskens, holleblockskens;
maer onse lieve Heer, die aller hert doorsiet,
en wilde dese kwesel in syn hemel niet.
Faloedrie tra lalala, (2 maal)
maer onse lieve Heer, enz.
Die kwesel sprack: ‘och Heer, wat heb ick u misdaen,
dat ick uw gouden poort niet en magh binnen gaen?
Ick heb er nooit ghesongen,
gheflickert nocht ghesprongen,
ende als al d'ander meyskens naer de kermis syn ghegaen,
heb ick er gantsch alleen myn potje koffy opghedaen.’
Den grooten Sinte Pieter sprongh uyt bed by dit gherucht
en quamp ter poort gheloopen in de volle vlught:
‘och Godt, neemt toch die femel
Daer synder in ons keucken nu so al een stuck of vier:
sy maecken onsen hemel tot een vaghevier!’
Belzebub, die heeft my ghistren noch verkleert,
dat hy al in der hellen gheene kwesels en begheert.
Se en doender niet dan kwellen,
heel d'helle in roere stellen, -
en al syn duyvels riepen met een wreedt ghetier:
‘wegh met al die femels naer het vaghevier!’ -
Maer nu sprack dese kwesel: ‘'k heb hier noch so menigh vrint,
ick heb den heilghen Joseph so godvrughtig ghedient.
Ick ben hem gaen besoeken
en nooit en ben ick in of uyt de kerke ghegaen,
sonder wel duysendt mael op myne borstekens te slaen.’
| |
| |
‘Hoort eens,’ zei Sint Joseph, en den man was heel verstoord,
‘wy houden niet van kyven hier aen d'hemelsche poort.
Bij Godt is het besloten:
‘den hemel gaet niet open!’
En al de Maeghden riepen al van op het hoogh balcoen:
‘wy hebben in den hemel gheene kwesels van doen!’
‘Bon!’ sprack toen Sint Ivo, met syn pots en tabbert aen,
‘maer seght mij nu toch eens wat met die kwesel wordt ghedaen?’
Antonius sei: ‘die kwesel,
wel! set se op mynen esel!
En laet se dan maer ryden waer se niet wilt gaen,
wy trekken ons de kwesel of den esel niet meer aen!’
7, 1. pots = Fr. bonnet grec.
| |
Laetsmael een kwesele.
C.
Laetsmael een kwesele - wilt my verstaen -
ze meende zachtjens naer den hemel te gaen
kloufkens, holleblokskens,
maer den Heer, die alles wel voorziet,
wilde deze kwezel in den hemel niet.
- ‘Wel, ons lieven Heere, wat heb ik u misdaen;
dat ik met u naer den hemel nie' mag gaen?
'k En hebbe noit gezongen,
binst dat d'ander' naer den bal zyn gegaen,
'k heb in het g'heel 'en potje kaffé gedaen.’
Sinte Pieter op dat gerucht
kwam geloopen in éene vlucht,
en zei: ‘wel lieven Heere,
inden hemel zyn er stuk dry of vier;
zy maken van den hemel éen vagevier.’
- ‘Wel, Sinte Pieter, myne lieve vriend,
ik heb u altijd zoo wel gediend.
'k Heb u belt gaen bezoeken,
en noois int de kerke gegaen,
sonder zeven keeren op mijn borstje te slaen.’
| |
| |
- ‘Lucifer heeft 't zelve verklaerd,
dat hy in de helle geen kwezels en vergaêrt.
Ze en doen hem niet als kwellen,
en d'hel in roeren stellen,
en ze maken een groot getier,
honderd duzend kwezels moeten in 't vagevier.’
| |
Tekst en melodie.
A. De Coussemaker, Chants pop. des Flamands de France, nr. 135, bl. 383; - B. Pol de Mont, Volkskunde, VII (1894), bl. 121, ‘uit een XVIIIde-eeuwsch familiehandschrift’. Het refrein ‘Faloedri’, enz. herinnert voor de muziek aan het refrein van het Fransche liedje: ‘Un jour maître Corbeau’. De zangwijs van dit liedje, nagenoeg dezelfde als van het lied: ‘De oude lieden zeiden’, te vinden bij Lootens et Feys, Chants pop. flam., nr. 90, bl. 177, werd, volgens hen te Brugge gezongen, jaren vóór de verschijning van het Fransche liedje. Het lied: ‘De oude lieden zeiden’ is van het einde der XVIIIde eeuw; L. en F. vergeten echter te zeggen, wanneer het lied: ‘Un jour maître Corbeau’ het licht zag; - C. Naar mondelinge overlevering opgeteekend c. 1857, door Prudens van Duyse.
De zangwijs ‘Het queesel’, nr. 289 der O. en n. Hollantse boeren lieties, 2e uitg. Amst. c. 1700, heeft met de bovenstaande melodieën geen gemeenschap.
|
|
Auteursrecht onbekend