Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 1005]

282. 'k Kwam laatstmaal over bergen en dalen.

1.
'k Kwam laatstmaal over bergen en dalen,
en ik zag er van verre mijn zoetelief staan,
en ik wenkte haar met mijn snelle bruin oogjes,
en ik vraagde aan 't meisj' of zij wilde meegaan.

2.
‘Voor nu en wil ik niet wandelen,’ zei zij,
‘voor nu en wil ik niet wandelen gaan,
maar kom t' avond, schoon lief, als het maantje schijnt klare,
en dan zullen wij samen uit wandelen gaan.’

3.
't Wierd noen, 't wierd avond en het maantje schong klare,
en ik nam mijn schoon zoetelief bij der hand,
en ik leidde haar onder een lindeboom groene,
alwaar het nachtegaaltje zoo liefelijk zong.

4.
Nachtegaaltje, zoete kleen vogeltje kleene,
gij zingt er en klingt er zoo menig half jaar
en gij verliest er uw stem ...
...................

[p. 1006]

 

5.

 

De vuile commeeren zij klappen zoo vele,

 

zij klappen en snappen van iedereen kwaad;

 

't ware beter dat elk in zijn hof ging wieden,

 

om te weten wat voor onkruid er staat.

3, 1. t: klaar. - 5, 3. t.: ging maaien.

1.
Ik quamper lestmael op hooge bergen getreden,
van verre sag ik er myn soete lief staen,
en ik vroeg oft dat sy met my wou reysen of spelen,
en of dat sy met my uyt wandelen wou gaen.

2.
- ‘Met u en wil ik niet reysen of spelen,
met u en wil ik niet uyt wandelen gaen,
maer komt t' avond, schoon lief, en als het maentge schynt klare,
dan zulde gy van my, schoon lief, antwoord ontfaen.’

3.
Ik quamer savons, het maentje scheen klare,
ik namper myn soet lief by haer hand,
ik leyde haer onder een linde boom groene,
waer het achtergaelje soo moey sat en sang.

4.
O achtergaeljen, kleyn vogelken diere,
gy singter gy klinkter soo menig half jaer;
maer ik hope gy sulter in 't korte nog wel treuren
als deez fiere maghet van liefde gaet swaer.

5.
Dees fiere moey maghet ging sware van kinde,
haer vader en moeder en wisten dat niet.
sy hield het, ja, maer een half jaer gedoken;
langer verborgen en konde sy niet.

6.
Wat grooter droefheyd kan er op d' aerd niet wesen
als liefde te dragen en geenen troost?
maer als ik was met myn soete lief onder de aerde,
dan sou ik van alle tongen haest syn verlost.

1, 3. t.: rysen. - 2, 3. schynt klaer. - 3, 1. t.: scheynt klaer. - 3, 3. t.: ik lag. - 3, 4. moey = mooi. - 5, 1. t.: van een kind. - 5, 2. haer bijgev. - t.: wist. - 5, 3. t.: sy die houd het, ja.

Tekst en melodie.

A. Lootens et Feys, Chants pop. flamands, nr. 75, bl. 145, ‘Avondwandeling’; - B. Tekst naar een XVIII^de-eeuwsch Hs. in ons bezit, zonder wijsaanduiding.