Het oude Nederlandsche lied. Deel 2
(1905)–Florimond van Duyse–
Auteursrecht onbekend
[pagina 929]
| |
Eerste melodie. | |
[pagina 930]
| |
als by het fijnste volck, by broeders inden Heere.’
Ick klaeghde van mijn brand, ick karmde van mijn smart,
ick swoer: haer liefde was gemetselt in mijn hart.
3.
maer wat ick deed of liet, ick kon haer niet bewegen;
ick sprack nauw, of sy wist daer een Schriftuur-plaets tegen,
en daer me dreef sy my gelijck de wind de pluym,
want ick wist daer niet af; sy kond 't al op haer duym;
4.
s'had Moses in haer hooft, s'had David opgegeten,
s'had in haer breyn geboud een klooster voor Propheten,
en al d'Apostelen die woonden in haer lijf.
Ick docht: ‘Sint Felten speelt met dit geleerde wijf.’
5.
Sy sagh niet aen my, of het scheen haer te mishagen,
dan was mijn hayr te lang, dan al te wild mijn kragen,
pouvretten al te weyts, het stijfsel al te blaeuw,
dan was mijn broeck te weyd, dan 't wambas al te naeuw,
6.
elck kousse-band te lang, 'k had roosen op mijn schoenen:
in 't kort, sy maeckten sond, so werltschen man te soenen.
‘Wel goeden avond dan, Iuffrou,’ seyd ick; en sy:
‘gaet in des Heerennaem, sijn wijsheyd blyf u by!’
7.
't En was niet lang daer na, ick quam weer by haer treden,
verandert beyd in spraeck, in wesen en in kleden:
mijn mantel was gantsch slecht en swart, mijn hayr gekort,
mijn wit-gesteven kraegh so plat gelijck een bort,
8.
op al mijn kleeren sat niet een uytwendigh koordje,
en daer quam uyt mijn mond niet een onheblijck woordje:
‘Vrede sy desen huyse’, seyd ick, en ick sagh
gelijck Sint Steven deed, doen d'Hemel open lagh;
9.
't wit van mijn oogh om hoogh, ick noemd' haer niet als suster,
doen stelden sy (soo 't scheen) haer hartje wat geruster.
Ick las haer altemets een schoon capittel voor,
en lelden haer niet als van Gods-dienst aen het oor.
10.
Dus kroop ick in haer gonst; sy toonden haer wat blyer,
en ick wierd metter tijd wat stouter en wat vryer.
Eens nam icks' inden arm, en sey: ‘ick wil het doen,
by jae en neen!’ en gaf haer op-sen Fries een soen.
11.
Doen bloosde sy quansuys, en sey: ‘ey laet dat wesen,
men moet het klappen van lang-tongde menschen vresen!’
Ick swoer haer, dat ick wel so heymlyck en secreet
was als de nacht, en sey: ‘voorseker, datje 't weet;
12.
ick wil de kaers uyt doen!’ ‘O sweert niet,’ seyse, ‘trouwen
doet uyt de kaers, op dat ghy uwen eed mooght houwen.’
Doen knoffeld' ick rondom in 't duyster, totter tijd
dat ick een bedde vont; ick nam haer aen mijn zijd,
| |
[pagina 931]
| |
13.
en zey: ‘voorwaer, mijn lief, hier willen wy met lusten
en vrolycke geneught van avond t'samen rusten.’
‘Sweert ghy voorwaer,’ zeyd sy, ‘daer ick u soo vermaen?
o Broeder! had ghy niet dien swaren eed gedaen,
14.
ick had om al de werld niet by u willen komen,
maer uwe stoutheyd u ten quaetsten afgenomen.’
‘So komt ghy dan,’ zeyd ick. - ‘Iae, seyse, al is 't my leedt,
ick kom om dat ghy niet soud breken uwen eedt.’
4, 4. Sint Felten, zie bl. 660 hiervoren. - 5, 2. Kragen: rijmshalve voor kraag (v. Vloten). - 5, 3. Pouvretten, dat slechts eens drukfout schijnt, voor Ponjetten of puniëtten = 't Fransche poignets, manchettes (v. Vl.). In zijn Friesch Pastorel, het lied met aanvang: ‘Hoe komt Jetske, sis (zeg) het my’, str. 5, gebruikt Starter zelf het woord ‘ponjetjes’. - 12, 1. trouwen = in waarheid, overigens. | |
Tekst.Starter, Friesche lusthof, uitg. Amst. 1627, Boertigheden, bl. 22, ‘Menniste vryagie’; zonder wijsaanduiding; hierboven weergegeven. - Uitg. van Dr. J. van Vloten, Utrecht, 1864, bl. 487. | |
Melodie. I.Den singende zwaan, Leyden, 1728, bl. 259: ‘stem: Ik vryden op een tyd, een soet Menniste susje’, voor het lied: ‘Te Oorschot is geteelt’. - | |
II.Jan van Elsland's Gezangen, Haarlem 1723, bl. 81, stem: ‘Ik vryde’, enz., voor: ‘Schep moed, myn ziel’. - Starter's gedicht, dat niet door hem in strophen werd verdeeld en ook geene wijsaanduiding heeft, was dus oorspronkelijk niet voor den zang bestemd. |
|
