253. Ik hoorde lest in deze dagen.
(Nonneklachten)
1.
Ik hoorde lest in deze dagen
een nonneken klagen
van zijnen staet,
maer 't was te laet.
't Zei: ‘moet ik het hier al bezuren
tusschen vier muren,
of is er voor my geene raed?
Och neen, och neen, 't is al gedaen,
'k en mag niet spelen noch wandelen gaen.
Ach, ach, ach, wat heb ik gedaen!
2.
‘Zy wisten my zoo zeer te vleijen.
en te klappeijen;
't was al: mijn kind,
'k raed u als vrind;
[pagina 923]
[p. 923]
gy zijt vast tot den doek geboren,
van God verkoren,
gy zijt de bruid die hy bemint.
Nog langer te wachten en is geen profijt,
sa, laet u maer kleeden, het is meer dan tijd,
dat gy ook een nonneken zijt.’
3.
‘En toen ben ik door zoete reden
daer in getreden,
al met der daed:
proficiat!
Zy waren my al zeer bevallig
en liefgetallig,
en toonden my een bly gelaet.
Zy zeiden: ‘maseurken al valt het nu zwaer,
en weest niet bedroefd, het en duert maer een jaer,
't is vreugden en spelen daer naer.’
4.
‘Ik dacht: die vreugden en dat spelen
zal mij vervelen,
want ik wist wel
een ander spel:
achter de straten te gaen zwieren
in de plaisieren,
en nevens my een jong gezel;
'k zou lonken en pronken als een jonkvrouw,
'k zou nygen, dat 't hemdeken naslepen zou.
Ach, ach, ach, ware ik eene vrouw!
5.
‘Nu lig ik heele lange nachten
diep in gedachten,
ik lig en gaep,
doch zonder slaep,
want als my God den slaep zou jonnen
dan kloppen de nonnen,
zoo dat ik seffens weêr ontwaek:
‘maseurken, de metten zijn al geluid!’
Dan moet ik al spoedig te beddewaert uit.
Ach, ach, ach, hoe ben ik verbruid!
6.
‘Komt iemand om met my te spreken
't wordt afgeweken:
‘z' is in 't gebed,
daer is belet;
[pagina 924]
[p. 924]
zeg my het maer: of zijn 't secreten
die ik niet mag weten?’
En koom ik voor, ik zit in 't net;
zijn 't naesten, zijn 't vrienden, men staet achter my;
'k en spreek van mijn leven geen woordeken vry.
Ach, ach, ware ik uit de ly!
7.
‘Is er dan niemand meer te vinden
om my t' ontbinden?
Och neen, och neen!
ik blyf alleen,
en altijd in dit droevig klooster
zonder vertrooster;
och, kwam er toch eindelijk een!
Wist ik hem te vinden in kerk of in kluis,
of ware ik een vogel ik vloog er hem t'huis.
Ach, ach, ach, wat bitter een kruis!
8.
‘Oorlof, gy nonnen en beggijnen,
die heilig schijnen,
't is niet al goud
wat gy beschouwt.
Daer zijn zoo vele creaturen
tusschen vier muren
aen wie de nonnendoek berouwt.
Daerom, wie ook lust heeft tot zulk eenen staet,
ik bid u zoekt langer naer beteren raed.
Ach, ach, 't is zoo dikwijls te laet!’
Tekst en melodie.
Willems, Oude Vl. ldr. nr. 122, bl. 285, ‘Nonneklachten’; zonder bronaanduiding; - Snellaert, Oude en nieuwe liedjes, 1864, nr. 87, bl. 95, ‘XVIIde eeuw’.
Auteursrecht onbekend
