Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 523]

135.
s' Morgens schijnt de sonne sachtig.

1.
s' Morghens schijnt de sonne sachtig
inden dageraet,
maer haer straelen branden crachtich,
hoe sy hooger gaet,
soo wast mijn oprechte minne
tot u, schoone maeght;
sy was soet in het beginne,
die mijn hert nu knaeght.

2.
Nacht en dach ben ick in truere,
vol van droefenis,
hierom thoont vrouwen-natuere,
die genadich is;
al en ben ick u niet werdich
door u deuchtsaemheyt,
siet hoe mijn liefde volherdich
van u noyt en scheyt.

3.
Getrou heb ick my gedraghen,
altijt even seer,
lijf en leven sou ick waghen,
vroom al voor u eer;
altoos ben ick met verlanghen
t' uwen dienst bereyt,
hoopende loon te ontfanghen
voor mijnen aerbeyt.

4.
Ick en soeck niet voor mijn loone
eenich gelt noch goet,
maer in eeren u persoone,
wt reyn liefde soet;
redelijck is mijn begeren,
en weest niet gestoort,
oft om u sullen falgeren
mijn vijf sinnen voort.

[p. 524]

Prince.

 

Edel schoon princes der vrouwen,

 

die in't herte staet,

 

in u schoonheyt te aenschouwen

 

ben ick noyt versaet;

 

sonder u is alle vreuchde

 

voor my smart en pijn,

 

want de blomme uwer jeugde

 

troost het herte mijn.

Tekst.

De schadt-kiste der philosophen en poeten, Mechelen, 1621, bl. 123, ‘nieuw liedeken op de wyse: Schoon jonckvrou ick moet u claeghen (zie de onmiddellijk voorgaande melodie), voorgedragen door de Kamer: ‘Den Vierighen Doorn of Moyses Bosch tot 's Hertoogen Bosch’, onder de kenspreuk: ‘In viericheyt groeyende’; - Van Vloten, Nederlandsch lb., 's-Grav. 1850, bl. 87. - Volgens een in mijn bezit berustend Hs. van het einde der XVIII^de eeuw, werd het lied later voorgedragen op de wijs: ‘Faut attendre’. Deze wijs is ontleend aan Dezède's opéra-comique: Les trois fermiers, 1777. Zij wordt ook gevonden onder nr. 191 van La clef du caveau: ‘Faut attendre avec patience’.