Spiegelboeck
(1600)–Jacob Duym–
AuteursrechtvrijOncuysschen vvil. Tghebots verachting.
| |
[Folio O3v]
| |
Ons mach vvel schromen vry, dat vvy oyt zijn gheboren.
Oncuysschen wil.
De verckens loopen doch, nu gheheel in het coren,
Tis al verloren doch, door dusdanighe treken.
Tghebots vera.
VVy moghen voorvvaer vvel, onse schuyt van cant steken,
VVy zijn door dit ghebot, heel bedorven en gheschent.
Oncuysschen wil.
Die zijn ooghen verliest, is emmers altemael blent,
En sulcx niet en ent, dan, al zijn gheheel leven lanck.
Tghebots vera.
Sy behalen met dit, ghebot alom cleynen danck,
Tvolck en sal sulcken dvvanck, so svvaer niet vvillen lijden.
Oncuysschen wil.
Een sonde die so cleyn is, salmen die so castijden,
Sy en vveten niet vvat, sy doen met sulck een ghebot.
Tghebots vera.
Ick acht sulck een bevel, ghelijck eenen aerden pot,
Tvolck vvaer seecker vvel sot, souden sy daer op letten.
Saleucus coemt uyt heel bedroeft
Saleucus den jonghen.
O Iulia hoe sal, ick uyter herten setten,
Alsulcke vvetten svvaer, en hoord' ick noyt mijn daghen,
O Iulia u moet, ick vvel ter deech beclaghen,
Soud' ick u o mijn lief, nu dus moeten verlaten,
O dit sterck ghebot mach, ick boven al vvel haten,
VVant die van onsen Raet, zijn al te qualijck bedacht,
Sy handelen hier de, jonghe mans al te onsacht,
Tis nu met my heel nacht, mijn vreucht is gants vvech eylaes,
Daer is gheenen raet meer, met my mistrostighen dvvaes,
Van hertsvveir ick schier raes, vvat sal ick gaen beginnen,
Iulia sal ick u, die ick plach te beminnen,
Nu uyt mijn sinnen, oft, uyt mijn hert connen stellen,
Moet sulcx zijn, ick sal my, totter doot toe gaen quellen,
Het hert dunct my eylaes, te breken van onghenucht,
| |
[Folio O4r]
| |
Soud' ick mijn ooghen so, verliesen, sulck quaet gherucht,
En is ter vverelt noyt, by de menschen meer ghehoort,
So ick haer derven moet, van druck blijf ick heel versmoort,
Door dees liefde, die my, van binnen dat hert af knaecht,
Hoe sou ick laten haer, die my so seer vvel behaecht,
Van bangicheyt ick schier, van binnen heel vercout,, bin,
O nu beclaech ick eerst, den dach dat ick ghetrout,, bin,
Fy mijnder dat ick oyt, sulcx dede, dit verdriet,, siet
Coemt my nu al door haer, och vvaert doch gheschiet,, niet,
Tis schand dat ick om een, alle d'ander laten,, moet.
Sy gaen by haren Meester.
Tghebots vera.
Gaen vvy hem troosten neef, ick sal hem bepraten,, soet,
En t'onser baten vroet, vvel neerstich ondervvijsen.
Oncuysschen wil.
VVel Heer hoe dus ontstelt, dit hoort ghy te misprijsen,
VVaer voor zijt ghy vervaert, en vreest ghy doch niet met al.
Saleucus.
De vrees die maect dat ick, d'allerliefste laten sal,
VVant sulck misval soeck ick, gantschlijck van my te vveiren.
Tghebots vera.
Ghy sult haer inden arm nemen, laet my ghebeiren,
Hebt ghy gants gheen sorch doch, 'tsal al vvel zijn metter tijt.
Saleucus.
VVat vvilt ghy dan dat ick, bey mijn ooghen vvorde quijt,
En dat ick met vervvijt, noch moet in blintheyt leven.
Oncuysschen wil.
VVie sou u doch vvat doen, vvaer vint ghy dat gheschreven,
VVat is bedreven doch, aen sulck een quaet ghebot,, fray.
Tghebots vera.
Elck houter alom hier, vvel mede zijnen spot,, vvay,
Ghy vvaert oock claer vvel sot, dat ghy daer op nu pasten.
Oncuysschen wil.
Dit ghebot raect u niet, tis maer voor slechte gasten,
Sou yemant derven u, aentasten die zijt een Heer.
| |
[Folio O4v]
| |
Tghebots vera.
Soud' men u d'ooghen gaen, uyt steken, ba nimmermeer,
Al de vverelt sou eer, haer al stellen in roeren.
Oncuysschen wil.
Sulck ghebot is maer voor, heel slecht volck en de boeren,
Oft vuyle hoeren van, seer quader faem en opspraeck.
Tghebots vera.
VVie soud' doch over u, derven doen eenighe vvraeck,
Een Borghemeesters soon, vvie soud' u doch bespringhen.
Saleucus.
Ghy beyde maect dat ick, my seer qualijck can dvvinghen,
VVant al 'tverlanghen is, te zijn by de liefste schoon.
Oncuysschen wil.
Gaet stoutelijck by haer, en paster niet op een boon,
Doet noch so ghy vvel plaecht, blust al u verlanghen,, fel.
Tghebots vera.
Men siet doch niet dan de, cleyne diefkens hanghen,, snel,
Groote gaen haren ganck, de sulcke laetmen loopen.
Oncuysschen wil.
Een die ghelt heeft, die can, al de straffen af coopen,
Met hoopen siet ghy haer, dicvvils den bast doorbijten.
Saleucus.
Daet ick haer laten moest, dat soud' my voorvvaer spijten,
Huylen en crijten soud', mijn lief vvel voor ons beyden,
En ten vvaer oock niet goet, dat vvy so souden scheyden,
Noch nu noch nimmermeer, 'tvvaer van my te felle daet,
Dus gae ick volghen claer, uvver beyden goeden raet,
Ick vvil my vveer by haer, so ick vvel plach gaen paren.
Oncuysschen wil.
Heer doet dat, so leeft ghy, gherust sonder besvvaren,
Naer hondert jaren salt, doch al evenleens comen.
Tghebots vera.
Hoe soud' u dit ghebot, eenich sins connen schromen,
Ten zijn maer droomen claer, en pijpen van ouden stroo.
| |
[Folio P1r]
| |
Saleucus.
Nu vvel aen dan 'tvvort van, my nu oock ghenomen soo,
Ick vvil niet meer so bloo, zijn in alle mijn vvercken,
Mijn benout hert vvil ick, vvederom gaen verstercken,
Mijn vryagie vvil, ick vveer even starck drijven,
VVilt ghy liedens tervvijl, als fijn knechts by huys blijven,
En alle saken te, deech over al bespieden,
Goede verghelding sal, u van my noch gheschieden,
Dus gaen ick daer 'thert trect, by mijn lief hooch van vveirden,
Ick sie dat 'tvrouvven hayr, meer trect dan seven peirden.
Hy gaet int huys van Iulia.
Oncuysschen wil.
Gaet daer ghy gaet tis goet, so lang alst vvel can bestaen,
Maer die voor de galg sorcht, die raecter ghemeynlijck aen,
Ten can niet dueren neent, hy maket al veel te bont.
Tghebots vera.
Ghy oncuysschen vvil bent, hier of den oprechten vont,
Tis doch al uvven gront, ja het is al u bedrijf.
Oncuysschen wil.
Ia vvat ons hier doch coemt, bin icket nu, by gants lijf,
Ghy zijt het selver met, deses ghebots verachten.
Tghebots vera.
Maer neef vvat raket ons, hy mach hem selven vvachten,
Al te vergheefs claecht hy, soot hem eenichsins misluct.
Oncuysschen wil.
Gaen vvy maken goet chier, vvant hoe het gaet ons en ruct,
Sulck vvel een bloemken pluct, dat naermaels vvel gaet stincken.
Tghebots vera.
Sulck een uyt minnen gaet, diet noch lang mocht gedincken,
Maer al ghenoech daer af, laet vry nu loopen den bal,
Tis misselijck vvie dat, 'tghelach noch betalen sal.
|
|