Lyrisch labyrinth

[p. 61]

In Obitum Ferdinand Foch, Maarschalk van Frankrijk.

U vond de stille dood bereid
te volgen, die zijt voorgegaan,
getrouwe dienaar, die - uw plicht voldaan -
gewacht hebt op uw tijd.

't Wreed noodlot van wie doden moet
en aan het sterven roem betwist
droegt gij gelaten, daar gij immer wist:
gedachten kosten bloed.

Werd ooit onsterflikheid gekocht
op aarde of in het paradijs
dan door een ziel, die tot den hoogsten prijs
haar vijand overmocht?

Geen wereldnaam biedt roem genoeg
aan een, die, steeds voor twijfel doof,
het hoog bevel in ongeschokt geloof
kon volgen, dat hij droeg.

Uw leven zij de levensleer
van de verholen dapperheid,
die door de vloedgolf wendt de steven van haar tijd:
- uw dood is eindloos meer.

Riept gij in het beslissend uur
de wereld voor uw lotsgericht
en gaaft uw vaderland Europa's overwicht,
behouder der cultuur,

er is een strijd, die zwaarder viel
een leven lang van heldendom:
de hoogste krachten worst'len om
de redding van de ziel.

[p. 62]

 

Uw sterven heeft de strijd beslecht,

 

die elk met eendre mannenmoed

 

te strijden heeft voor 't allerhoogste goed

 

van 't Goddelike recht.

 

 

 

Daarin vondt gij de zegepraal

 

der daden Gods, die Frankrijk doet;

 

volgt hier een wereldrijk uw laatste stoet,

 

ginds biedt Gods Rijk onthaal.

 

 

 

Der zaalgen eeuwig bloeiend park

 

opent zich u ten glorierijk

 

door 't wellekom van koning Lodewijk

 

en sint Jehanne d'Arc.