Het goud der gouden eeuw

[p. 119]

Op het overlijden van de heer Gerard Vossius, professor der historiën te Amsterdam

Aan Izaak Vossius, Historieschrijver van Holland en Zeeland

Nu gaat de gladde ploeg
Van 't snedig brein des Letterkloeken¹⁾
Niet meer door de akkers van de boeken.
De hand, die, spade en vroeg,
Te post met onvermoeide pennen
Placht door 't papieren veld te rennen,
Is stijf. Het honigblad
Der tonge, die, zo mild van gaven,
Haar letterbijen zocht te laven,
Des afgeslaafden mans.
Met hem verzinkt een glans
Van kunst, historiën en talen.
Wie bouwt nu Holland met
Latijnse stijl, zo net
En even jeugdig in 't vergaren
Van 't lang verwelkte lof?
Wie graaft door al die stof
Der wereld van vijfduizend jaren?
O Izaak, enig pand
Van Vossius, gij die zo verre
Om 't licht der koninklijke sterre
Verliet uw vaderland;
Verlaat om ons de kroon van Zweden:
Gij kunt uw vaders stoel herkleden,
Zijn doorgeleerd²⁾ gebouw
Van schriften voort in top voltrekken,
En moeders hart een balsem strekken,³⁾
Dat anders smelt van rouw
Op 't koude graf van hare Here,
Geleerdheids stut, der scholen ere.

joost van den vondel (1587-1679)

1) schrandere beoefenaar van de letteren

2) zeer geleerd

3) zijn